Etiketa: despedida

Agur Markel!! Ez zaitugu ahaztuko!!!

Markel ikastetxea utzi duen lehen hezkuntzako 6. mailako mutiko bat da eta, ikaskide eta irakasleei agur esateko, despedida olerki polit hau idatzi du bertso moduan, ikastetxe berrirantz hegan irten baino lehen.

Besterik gabe, ESKERRIK ASKO!!!

Kaixo denoi!!!

Urria naiz idazten
eta isila pertsonekin,
bara oraingoan hasi naiz sentitzen
Gauzak esan nahi dizkizuedala zuei.

Eskertzen dizuet zuen laguntza, lankidetza eta hainbeste behar dudan ulermena
baina nahi dut jakin dezazuen ikasitako guztia eramango dudala mugagabean

Ez naiz ia inoren laguna,
baina denona izan nahi nuke,
eta otoitz honetan espero dut
zuen belarriak gortuta ez egotea.

Ez zaituzte aspertu nahi banan-banan joanda, amaiezina litzateke eta…
eta mahi dut inor ez dudala ahaztuko zuek jakitea.

Koordinatzaileak, irakasleak, begiraleak, mantentze lanetakoak, jangelakoak…
Beti nire ondoan izan zirenak, ez dut hitzik eman didaten guztia adierazteko.

Laguntza gelako neskez onenak esatea besterik ez,
Ingelesa? Hor ez nabil ibili trebe…
baina… hainbeste lagundu didate
Ia-ia… beldurrek zorabiatu naute.
Eurekin ikasitako guztia neure disko gogor berezian gorde dut,
eta behar dudan edozein egoeratan,
nigatik egin zenuten on guztia erakutsiko dut.

Ez dakit malkorik isuriko dudan,
hobeto utziko dut beste baterako beharbada,
halere esan nahi dizuet ez dudala barkamena eskatzeko eragozpenik
sermoiren batekin edo bestekin hanka sartu badut nik.

Oroitzapen politak ditut gordeko
eta txarrak???… ahaztea hobeto,
denborarekin espero dudalako
dena dela sendatuko.

Gurasoek erabaki dute
institutu batera eramatea…
… faltan botako zaituztet…
nahiz eta… zuek ahaztu gabe, saiatuko nahia bilatzen ordezkoak.

Eskerrik asko, besterik ez…
honela nahi dut adierazi
zuek, zin degizuet,
ahantzi ezingo zaituztet.
Maitasun handiz!!!

Markel 6.B

Ez ditut agurrak batere gogoko (Gontzal, 16 urte)

“Orain dela hilabete eskas egin nuen idatzi batetan, agurrak ez zitzaidala batere gustatzen esaten nuen; eta aipamen hori egin nuen Inglaterrara joan eta familiagandik agurtu behar nintzelako. Ez denbora askorako (hilabetea eskas), baina pena ematen zidan bakarrik joan beharrak beste herrialde batera, beste familia batekin bizitzera, eta hainbat herrialdeetako ezezagun jende mordoarekin egunero bizi, ingelesez mintzatu, etabar; hau da: ikara piskat ematen zidala abentura horrek.

Joan nintzen. egon, eta baita pila bat  ikasi ere. Lagun oso onak egin nituen, eta nire  baitan isilpean zegoen alde bat ezagutu ere. Irekiago sentitzen nintzen eta barne loturak aske. Gaur egun, argi daukat munduan zehar zeharo ibiliko naizela!!

Ingelesa praktikatu nuen, bai,baina praktikarik onena jente desberdina ezagutzea izan zen. Lehenengo hiru egunak zerbait lotuak izan nituen, baina gero oso ondo pasatu nuen; hain ondo!!! Orain faltan botatzen dut guzti hura,eta batez ere lagunak!! Nork ezango zidan?

Ez da egunik haiekin ez naizena gogoratzen…Mark, Susanne, Shu Wo edo Vicky-rein…denekin. Faltan botatzen ditut, eta pena ematen dit zeren seguraski ez dugu sekula gehiago elkar ikusiko.Bidegabekoa iruditzen zait…eta ez litzateke horrela izan behar. Hain hurbil bizi izan ostean, agurtu beharra. Horrela dira kontuak…”

—o—

Kudeatzaileen oharra: Gontzal ezizena da. Administradoreok, guk geuk, aukeratu dugun izena, hain zuzen ere, idatzi egin duen 16 urteko gaztearen identitatea babesteko asmoz.