Urduri, lagunaren lasaitasun susmagarriaren eraginez

Joan den astean kontsulta berezi bat  jaso genuen gure 116111 telefono zenbakian. Maria deituko diogu deia egin zigun neskato nerabeari. Bera, erabat urduri zegoen eta lagun batek, egunak arinago, esan zion kontu batekin hasi zen. Lagun hark esan zion, nola inguru hurbileko gizonezko bat “eskua sartzen saiatu zitzaiola”, nahiz eta askenik lortu zuen alde egitea, “beste barik”.

Dirudienez, lagunak ez omen zion eman aparteko garrantziarik gertatutakoari. Aldiz, Mariak ezin zuen utzi pentsatzea lagunak kontatutakoaz, eta horren harira deitu zigun aholku eske.

Mariaren deia adibide ona dugu, nagusien blogego azkenengo postean  aipatutako “angustia”k, inguruan duen eragina nolakoa den hobeto ulertzeko. Nahiz eta berari ez zitzaion gertatu ezer, lagunak kontatutakoa erabat mehatxugarria iruditu zitzaion, eta baita barrenean urduritasun bitxia sortu ere.

Adi entzun eta lasaiaraztea izan zen hastapeneko lana, Mariarekin. Laguna nahiko trankil zegoenez, berarekin hitzegitea aholkatu ziogun. Asken finean, ondo etorriko zitzaion Mariaren preokupazioaren lekukotasuna, eta baita haren ikuspegia ere. Horrelako kontuak ez dira, inolaz ere, ahuntzaren gauerdiko eztula, eta gaur norberari gertatzen zaiona, bihar beste bati gerta dakioke, are gehiego neurririk hartzen ez bada.

Ohitura dugun modura, lagurari luzatzeko konbidapena zeuk esan 116111-era deitzeko, kontu hori guztia lasai tratatzeko, esan genion gure deilari Mariari. Zeresanik ez, komenigarria izan ohi da honelako gertakariak direnean, inguruko nagusi baten babesa eta laguntza aurkitzea.

Luzaroan mintzatu ostean,  lasaitu ederra hartu zuen Mariak. Zeharo konbentzituta lagunarekin hizketalditxo bat izateko, agurtu genuen. Oraindik ez digute bueltatu deia, baina badakigu ongi bideratuta utzi genuela kontua.

Barnea hustu bahar duzunean…

Aste honetan dei interesgarriak izan ditugu. Lagunekin kezkatuta dauden neskamutikoak izan dira oraingoan deitu digutenak.Triste edo burumakur dauden lagunei ahuspoa emateko modua topatu nahian, hain zuzen ere.

Dei batean azaltzen ziguten isilean gaizki pasatzen zegoen neska baten historia.

Batzuetan txarto gaudenean ez dugu nahi izaten inori kontatu gure bizipenak. Horrelakoetan lagun on batek pazientzia behar du izan, eta hitz egitera ez bortxatu!!

Dirudienez oporraldi hauetan gazte batzuek apurtu dute beraien isiltasuna eta hasi omen dira urratsa ematen mintzatze bidean.
Une hauetan  galdera anitz egiten dizkiogu gure buruari. Host:

  • Zer egin? Zer esan horrelako egoera batetan?Nola jakin egiten edota esaten diodana ondo dagoela?

Sarri askotan bihotza entzutea dugu onena.

  • “Hemen naukazu” esanez laguntza ematen ari gara.
  • “Ahal badizut lagundu; esaidazu!!”.

Honelako benetazko esaldiak, barru barruan sentituz eta ahotik irtetzen direnean, badute zerbait osasuntsua eta lasaigarria larri dagoen lagunarentzako. Besarkada edota muxu bat, baino besterik ez da behar izaten sarritan.

Aurkitu al zara inoiz honelako egoera batetan?

Aratusteak lagunartean

Aratusteak izan zirela eta, atzo arratsean koadrila baten deia jaso nuen, bizi izan zuten jai-giroaz mintzatzen. Mozorrotuz gero, lehiaketa batean parte hartu zuten. Gerora batzuen eta besteen desioak uztartu ezinik, muturka ere ibili omen ziren, naiz eta azkenik animoak baretu eta liskarrak alde batetara uztea lortu zuten, nonbait.

Asko gustatu zitzaidan izandako iskanbilaren inguruan zer nolako gogoetak partekatu zizkidaten.

“Erabat beharrezkoa da barka eskatzen ikastea”– esan zidan batek.
“Barka eskatzea ez da makurtzea, zeren gustiz adoretsua izan behar da horretarako”– besteak

Gero apurka jaian gertatu izan ziren bitxikeri anitzak kontatu zizkidaten. Gehien hunkitu zieten gertakaria ospitalera eraman zuten mutilarena izan omen zen; porru bat erretzeagatik, edo agian bi. Zeharo izutu ziren antza, eta gertatzear zela, zer egin ez zekitela dardarka egon ziren nonbait.

Horrelakoetan 112-ra (SOS Deiak) deitu beharra dago. Ostean, jarrito dira hauek kontaktoan gurasoekin. Larriegia ez bada, agian ez dago zenbaki horretara deitu beharrik, baina nagusi baten laguntza topatu behar da, badaezpada

Gurasoak askenik beti izango dute gertatutakoaren berri, eta ikara edo zalantzagatik ez dadila zuen lagunik laguntza gabe gelditu, arriskutsua izan baitaiteke. Kuadrila honek bazuen zertaz kextatu, besteak beste.

“Beti dago pasatzen den norbait eta horien erruz besteok ordaindu behar izaten dugu gurasoen erretolikak..”– esaten zidaten haserre. Egia ere izan daiteke, ezta?

Lagun ona

La Buena AmigaGaur jaso dugu bene-benetako dei zoragarria bat, hainbat txatxaren bitartean.

Hamalau urteko neska bat izan da gure 116111 telefono zenbakia markatu duena. Kezkatuta agertu zaigu bere lagun baten arazoak direla eta. Antza lagun horrek ez du ea ezer jaten; erabat ahul eta argal dago aspaldi, baina bere burua lodi ikusten du. Gure deilariak uste du bere laguna anorexiaz jota egon daitekeela.

Biak doaz ikastetxe batera eta bertako irakaslegoa arduratuta dago lagunagatik. Egin behar den modura, ipini dira harremanetan neskaren gurasoekin eta ematen du laster sendagilearengana eramango dutela laguntza emateko.

Baina gure deilaria zerbait gehiago egin beharrean dago eta ez daki zer. Esan diogu nahiko egiten dagoela eta lagunaren ondoan egotea dela  egin dezaken gauzarik hoberena. Gurasoek eta sendagileek emango diote behar duen babesa eta laguntza,baina lagun baten berotasuna ezinbestekoa egingo zaio trantze horretan.

Gure laguntza izango du deilari honek nahi duen guztirako. Honelako gazteak zaindu beharrak daude eta. Horregatik ba, pozik gaude honelako deia pozgarriak baitira.

Ospea?. Agian, baina zeren truke?

Denok ditugu ahalmena harremanetarako gure tokia bilatzeko. Batzuk lotsorragoak dira edo besteak irekiagoak, baina gutxika denok jartzen ditugu martxan gure trikimailu pertsonalak, jendartean gustura aritzeko.

Noizbehinka, onartuagoa izaterako bidean lagungarriak zaizkizun amarruak gure aurka bihur daitezke. Justu hori gertatu izan zaio nire auzoko neska bati. Neskato hau umetatik ezagutzen dut eta beti izan da nahiko ixila zein bakartia. Beno, beti nerabezarora bitartean

Institutoan sartu zen bezain pronto, gorputz aldaketa nabaria izan zuen. Gutxika bere itxura ikaragarri hobetu zitzaion eta, batez ere, mutilen begiraden ispiluan emakume erakargarriagoa zela hasi zen sentitzen.

Egoera bera gehiegitxo gustatzen hasi zitzaion nire ustez, eta populartasun berri horrek burura igo eta eskuetatik alde egin zion.

Horrela mutil nahikotxorekin urte zuen epe laburrean, eta batekin azpertuz gero beste berri batengana botatzen zituen bere sareak, begietau gabe otutzen zitzaion mutil horrek neska-lagunik zeuzkan edo ez.

Luzarora jendea marmarka hasi zen bere portaera ikusirik eta oso ospe txarra bereganatu zuen handik eta hemendik. Neska-mutil batzuk erabat zakarki hasi ziren , beraren aurkako irainak plazaratuz, eta ziztu batean bere izen ona galdurik, triste eta isolaturik egonaldi bakarti batean murgildu zen.

Zein da gertaera honek erakus diezagukeena?. Agian, ondo dagoela ospea dugunean, gozatzea, baina gozamenak ez badu mugarik…gure aurka bihur daitekela. Zer uste duzu?