Jazarpena erasotzailearen aurka bihurtzen denean

Aupa gure bloga segitzen duzuen neska-mutiloi!!! Aspaldi luzean arazo teknikoak izan direla medio, ezin izan dugu ezer idatzi, baina dena konpondu da behingoz.

Gaurko honetan, gure deilari bati gertatutako zerbait kontatuko dizuegu. Hori bai, bere datuak aldatuta, jakin ez dezazuen nori buruz ari garen. Ederto, has gaitezen bada!

Joan den ostiralean mutiko batek deitu zigun. Nahastuta, minduta eta urduri zegoen gure mutila. A zelako trantzean zegoen gaixoa!

Bere institutoan gertatzen ari zen bulling kasu baten berri emateko deitu zigun. Dirudienez, neska-mutil talde batek profil faltsuzko kontua ireki omen zuten eta horrela urte bete inguruan irainak banatzen ibili omen ziren ikasle baten aurka. Txantxa erabat itsusia mutil honentzako. Jente askok zekien gertakaria, baina inork ez zuen ezer egiten. Zekitenek isilpean gordetzen zuten sekretua.

Azkenik mutil erasotu hark etxean kontatu zuen dena. Gurasoek hasi ziren ikertzen euren kabuz, eta handik eta hemendik aurkitu zuten profil faltsu horren atzean zeuden koldarren identitatea.

Sei neska-mutil izan dira eraso horiek antolatu dituztenek. Ostean, beraien gurasoekin hitz egin da, eskolaren laguntza medio, eta zigorrak ere ez dut uste txantxetakoak izan direnik…Ez omen dira jabetu izan bere portaera horrek hainbeste min ekar ziezaiokeenik beste mutiko horri. Damuturik omen daude. Ea egia den!!!

Inori ezer txarrik egin orduko, galde ezazue zuen buruari “nola hartuko nuke niri egingo balidate?, gustatuko litzaidake?”. Hau da: beste horren tokian jarri behar gara. Enpatia deitzen zaio honi. Bestearen azalean ipintzea da gakoa, beraz.

Gure deilariak, harrituta, beste kontu bat esan zigun. Zirudienez, erasotzile bati ez omen zioten esan ezer etxean.

“Jakin banekien gurasoengandik ez zuela arreta handirik jasoten, baina…”-esan zigun telefonoz-

Entzun nuenean, pena hartu nuen mutikoagatik eta amorrua gurasoegatik. Egin duena eginda gero, inork ez badio etxean kargu hartzen, zer espero dezakegu? Egindakoak ez omen du ondoriorik izan behar mutil honentzat? Eta gurasoak…zer pasatzen da guraso hauekin?

Laguntasuna

“Adiskide-gabeko bizitza, auzo-gabeko heriotza”    Esaera zaharra

Post-a irekitzen dugu gure bizitzan beharrezkoak zein garrantzitsuak diren pertsonen akorduan, nahiz eta askotan ez ditugun kontuan hartzen. Esaerak esaten duen moduan, “aukeratzen ditugun familia-partaideak dira lagunak “eta horregatik baloratu eta zaindu behar ditugu, honen luzapena baitira.

Adiskidetasunaz hitzegitean, baldintzarik gabeko zerbaitetan pentsatzen dugu. Gure egunerokotasunaren barnean daudenak, konfidantzazkoak eta gure interesen defendatzaile gogorrak, bizitzako bidai lagunak, une bikainen sortzaileak , etabar. Baina baita badira modu iheskorrean pasatzen direnak ere, zeure bizitzatik zerbait sorraraziz eta modu berean desagertzen direnak, hain zuzen.

Adiskedetasuna era askotara bizi daiteke, eta aniztasun horretan, guztiak dirudite berezian berezieanak. Zure maskotarekin duzunetik hasita, mugak gainditzen duten lagun arteko adiskidetasunerarte, denborarekin indartzen joan ohi direnak.

Zeuk Esan zerbitzuan,  adingabekoekin eta nerabeekin lan egin ohi dugu eta hauek kontu honi izugarrizko garrantzia ematen die. Antzekotasunak dituzten pertsonen talde batean sartuta egotea, erabat funtsezkoa zaie heldutasunean jorratuko duten rolak garatzeko

Baina inportanteagoa da lagun onak izatea. Adiskidetasun sentimendua txikitatik aurkitzen da. Haur-eskoletan, parkean edota familiako beste haurrekin. Laster lagunak aukeratzen jakiten dugu, bereizten gure ondoan nahi ditugun pertsonak eta nahi ez ditugunak.

Batzuetan,  bat-batean  topo egiten dugu bizitzaren bidaian lagunduko diguten adiskideekin eta hau bada baloratu beharreko oparia.

Esaera zaharrak dioen moduan: “Lagun bat daukanak altxor bat du”. Beraz, zorionak guztioi, Aberatsak gara!!!

Ez baduzu deitu inoiz ez “ cuentapenas”en telefonora ez zara izan umea”

-Jajaja.benetan ez duzula inoiz deitu 116111ra txantxetan??

Egia da bai, Euskadiko adingabe askok noizbait deitu dutela Zeuk Esan zerbitzura txantxetan; linea betetzen  beste batzuentzan. Baina askoz gehiagok zalantzaren bat edo beste izanda, . arazoren bat konpartitu behar izan dutenean, nora joan jakin ez dutenean, ikastetxean edota lagunekin  arazo bat izan eta gero, etxeko harremanekin kezkatuak daudenean, etabar, deitu digute.

Baita heldu askok ere. Besteak beste, gurasoak edota adingabeekin harremanak edo ezagutza  duten persona kexkatuak ere izan ditugu deilari.

Zerbitzua dohakoa eta anonimoa da.  Psikologia eta gizarte zerbitzuetako profesionalak kudeatzen dute, eguneroko bizitzan sortzen diren zalantzetarako informazioa, eta aholkularitza emanez.

Zertan ari garen zehatz mehatz? Besteak beste, honako kontuetan aritzen gara: Berdinen arteko arazoak bideratzen ditugu, eskolan sortzen diren erlazio arazoetan ere saiatzen gara laguntza ematen, etxeko harremanetako iskanbiletan, babesgabeziaren zalantzen harira, etabar luzea.

Egoera larriak sumatzen ditugunean, dagokion erakundeetara jotzen dugu. Guretzak familia, hezkuntza zerbitzuak eta gizarte zerbitzuak , besteak beste, auzo lana egiteko asmotan, bide lagunak ditugu.

Ordutegi zabala daukagu. Lan egunetan goizeko 9etatik gaueko 9ak arte. Eta asteburuetan eta jai egunetan, goizeko 12etatik arratsaldeko 8ak arte.

Kontutan har ezazu!! Adingabekoa bazara edo adingabeko batekin kezkatua bazaude, edo zalantzaren bat badaukazu,  116111era deitu!!!

Beste aldean gauden profesionalok entzungo zaitugu, ondo ederto!!!

Zeuk esan…..egun on!!!

 

Heriotzaz mintzatuz bai?

Sarritan esan dizuegu bidaltzeko zuen idatziak, gure blogean nahi baldin badituzue agertzea.

Ondorengoa 16 urteko neska batena da. Sinadura barik doa, gurea zerbitzu konfidentziala delako. Heriotzari buruz eta gai horrek ukitzen dizkion sentipenei buruzko hausnarketa sakona egiten du bertan gure idazle gazteak.

Besteak beste, esaten digu gaur egunean nekez hitz egiten dela etxeetan heriotzaz, eta berak uste duela egin beharko litzatekeela bizitzaren zatia delako. Ea gustatzen zaizuen bada!!

“Gaur biraka daukat buruan heriotzaren kontua. Uste dut hainbat gaien inguruan ez gaudela batere prestatuak. “Heriotzaz mintzatuz bai?” irakurtzen jarraitu

Lagun ona

Gaur jaso dugu bene-benetako dei zoragarria bat, hainbat txatxaren bitartean.

Hamalau urteko neska bat izan da gure 116111 telefono zenbakia markatu duena. Kezkatuta agertu zaigu bere lagun baten arazoak direla eta. Antza lagun horrek ez du ea ezer jaten; erabat ahul eta argal dago aspaldi, baina bere burua lodi ikusten du. Gure deilariak uste du bere laguna anorexiaz jota egon daitekeela.

Biak doaz ikastetxe batera eta bertako irakaslegoa arduratuta dago lagunagatik. Egin behar den modura, ipini dira harremanetan neskaren gurasoekin eta ematen du laster sendagilearengana eramango dutela laguntza emateko.

Baina gure deilaria zerbait gehiago egin beharrean dago eta ez daki zer. Esan diogu nahiko egiten dagoela eta lagunaren ondoan egotea dela egin dezaken gauzarik hoberena. Gurasoek eta sendagileek emango diote behar duen babesa eta laguntza,baina lagun baten berotasuna ezinbestekoa egingo zaio trantze horretan.

Gure laguntza izango du deilari honek nahi duen guztirako. Honelako gazteak zaindu beharrak daude eta. Horregatik ba, pozik gaude honelako deia pozgarriak baitira.

Argazkia Flickr (CC)-tik

Oporretan auzolandegi batetara?

Kaixo neska mutilok!!! Oporrak laster ezta? Eta kristoren grina, imaginatzen dut!!

Gure blogeko jarraitzaile batek, adeitsu utzi digun mail bat konpartitzen dizuet oraingo honetan.  Badakizue, gainera, gure blogean parte hartu dezakezuela zuen idatziak bidaliz. Ez bazarete oroitzen, hemen diotsuet: Bidali zuen idatziak!!! Blogean jarriko ditugu eta.

Hemen  gure jarraitzale gaztearen idatzia. Ea gustokoa duzuen.

 “Oporrak. Zer  pasada!!!. Hondartza, jaiak, festa, eguzkia, mutik katxarroak…Eta aurten, gainera, ez noa oporretan gurasoekin. Hori bai, beraiek herrian egingo duen astean zehar, ni neu auzolandegi batetara noa. Eskerrak, bestela herrira joan behar beraiekin, beti bezala!!.

Nire lagunak flipatuta geratu dira auzolantegi batetara noala esan diedanean. Bai, harrituta, zeren lana eta oporra ez omen dira bikote arrunta. Nolanahi ere, erabat gogotsu nago bertara joateko. Ziur ondo joango zaidana!!

Asturiasko herrixka bateko baserri etxe  bat birgaitzera noa, leku anitzetako neska-mutilekin batera. Beraz, inguru desberdinetako gendea ezagutzeko aukera izango dut, eta ligeren bate edo beste izan daiteke tarteko. Bizipenak izateko abagune ezin hobea, eta baita aldiberean bizitzaz ikasteko ere.

Buruko dugun lanaren xedea, ez da etxea berriztea bakarrik izango. Datorren urtetik aurrera gu baino gaztetxoagoak diren  neska-mutilei ostatu ematea ere izango du helburu, lan horren.  Ederra ideia, benetan.

Zer nahi duzue esatea; hainbeste denbora libre izateak akitu egiten nau. Esango dizuet nola joan zaidan.

Zer deritzozue? Animatzen al zarete auzolanteki batetan apuntatzera?

Nortzuk gara?

Geroz eta gehiagotan entzuten dut jendea, teknologia berriek (jada ez hain berriak) gure gizartean sortzen duten arazoz hizketan.

Sare Sozialak, Instagram, berehalako mezuen zerbitzu diren Watsapp, Telegram bezalako aplikazioz mintzo naiz. Liluratu egiten nau tresna hauek nola liluratzen gaituzten ikusteak; modu egoki batetan erabiliz gero, hauen alderdi onei etekina atera ahalko genieke, baina, ogi gogorrari, hagin zorrotz.

Aro honetan teknologiak aurrera egiten du etengabe. Helduak gara tresna hauek erabiltzen hasten garenak, eta, gure oinordekoei irakasten diegu ondoren. Gazteek azkar ikasten dute, eta gehiago, horrelako kontuak direnean (nik uste). Arduratua nago ordea, ez ote den garrantzitsuegia hauentzat pantaila eta, “Nortzuk gara?” irakurtzen jarraitu

Adiskidetasuna eta ardura

Agur bero bat blog jarraitzaile guztiei!

Gaurkoan, 116111 zenbakitik heldu zaigun istorio erreal bat elkarbanatuko dugu zuekin.

Bakoitzak bere irakaspena atera dadila, baina azpimarratu nahi dugun lehen gauza, Adiskidetasunaren garrantzia da. Zorte handia daukate arduratzen diren lagun taldea duten horiek!! Hori delako adiskidetasuna; momentu onetan elkarrekin gozatu eta, txarretan, ondoan izan, elkar lagundu, gaizki sentitzen denak ez  badu laguntza beharrik ikusten ere.

Zenbaitetan lagun on batek arazoak izaten ditu eta ez da egoerataz jabetzen. Zeuk Esan-en ez dugu inor larritu nahi, baina badira, ordea, arriskutsuak diren egoera batzuk, bizitza bera ere arriskuan jar ditzaketenak. “Adiskidetasuna eta ardura” irakurtzen jarraitu

Maitemintzea Eta Bere Gauzatxoak

Zer moduz aratusteak?

Ni herririk herri nabil, festarik festa eta loraz lora, lagun artean diogun bezala.

Ez dakit zer gertatzen zaidan azken aldian; benetan gustuko dudan norbait aurkitu dudala pentsatzen dudanean, denbora bat igaro eta hasierako emozio hura desagertzen dela sumatzen dut. Beste pertsona bat ezagutu eta berriz hasten zaizkit kilimak urdailean…eta beste denboraldi bat pertsona berri hau burutik ezin kendurik. Lagunek kapritxoa besterik ez dela esaten didate, baina nik ez dut hala sentitzen.

Koadrilan ere ez daude hitz egiteko moduan, egia esan. Lagun batek bikotez aldatzen du astero, eta, beste bat ezin erabakita dabil hainbaten artean. “Maitemintzea Eta Bere Gauzatxoak” irakurtzen jarraitu

PASA DEN URTEARI SO EGINEZ

Ohikoa da jendea pasa den urteaz mintzatzen entzutea, asebetetako plan edota egiteko daudenen, eta, datorren urtean datozen proiektu eta itxaropenen inguruan.

navidad-postTxikia nintzenean, entzuna nituen helduak horrelakoez hizketan. Nik ez nuen tutik ulertzen, Gabonak beste adiera bat baitzuten niretzako, ala nola, familiarekin elkartu, opariak jaso eta janari asko eta denetarikoa jan…, batez ere azken hau; ah, eta nola ez, oporrak.

Gogoan daukat Abenduak 25ean lagunekin elkartzen nintzenean, Olentzerok ekarritako opariak elkarri erakusteko. Gogaitu arte jostatu eta besteen opariak aztertzen genituen, beharbada, etorkizun hurbil batetan eta jarrera ona izanik, Olentzerok ekarriko zizkigulakoan.

Aiton-amonak egiten zizkidaten galderak ere gogoratzen ditut:                << ongi portatu al zara urtean zehar? Zer eskatuko duzu hurrengo urterako? >>. Azken galdera hau ez nuen behar bezala ulertu, eskatuko nituen oparien kontuarekin zerikusirik ez baitzuen. Gaur egun, urte batzuen buruan, badakit zein den galdera horren atzeko esanahia: datorren urterako ditudan itxaropen edo planak zeintzuk diren pentsatu (ikasiko dudana, nola antolatuko naizen, eraikiko ditudan proiektuak zeintzuk izango diren…).

Nagusi egiten garen heinean, gauzen esanahiak aldatu egiten direla uste dut, gehienetan, behintzat; baina ez beti, eta eskerrak. Haurtzaroko sentsazioak berreskuratzea zein gaur egun ditugunak eta etorkizunean izango ditugunak onartzea garrantzitsua dela deritzot, barnean daramagun haurrarekin jolasten jarraitzea ederra delako. Zenbaitetan, 7 urtetxo nitueneko Gabonetara bueltatzea gustatuko litzaidake, magikoa iruditzen zitzaidan eta: zuhaitzetako argiak, kantuak, familiako kideak mozorroturik pailazoarenak egiten ikustea… Beraz, Gabon hauetan atzera bueltatuko naiz, mozorrotu egingo naiz, kantuka ibiliko naiz eta zehetasun bakoitzean momentuko magia aurkituko dut; etxeko txikienekin partekatuko ditut egun hauek, ia dena kutsatzen dela esaten baitute, eta magia, horietako bat da.