Kaixo aita eta ama,
Min dut bihotzean, eta gaitz hau ez da egiten dizkidazuen opari handiekin sendatzen, ez ditut behar. Zuek elkarrekin egotea baino ez dut behar, baina badakit hori ezinezkoa dena. Beraz, eskari batzuk egingo dizkizuet; betetzen badituzue, uste dut askoz hobeto sentituko naizela: Ez duzue esaten niretzat onena nahi duzuela? Tira ba, hemen doaz:
- Zuek banaketaren erruduna ez naizela esatea behar dut. Nik zuetako bakoitza onena bazinete bezala ikusten zaituztet. Eta horregatik pentsatzen dut familia honetan huts egin duen bakarra ni izan behar naizela.
- Berdin-berdin behar eta maite zaituztet biak, ez jarri ni bietako baten alde egin behar izateko tenorean. Ez da bidezkoa.
- Ez jarri ni epaile moduan, eta ez erabili mezulari gisa. Ni erabiltzen ari zaretela sentitzen dut, eta konponezina dela diozuen zerbait konpontzearen arduraduna naizela ematen du.
- Nahikoa da nire aurrean elkar kritikatzearekin. Ez zarete bikotea, baina bai nire gurasoak, bizitza osorako. (hau aitona-amonei ere eskatu behar diet).
- Batzuetan haserre etortzen naiz zuetako norbaitekin bisitan egon eta gero, eta orduan bestea ni pozoitzen ari dela pentsatzen duzue. Eta eeez da horrela! Kontua da amorratuta eta haserre nagoela beti eta beti elkarrekin biziko ginela uste nuelako.
- Nigatik egin dezakezuen onena –dagoeneko elkar maite ez duzuelarik– elkar errespetatzea da.
Bananduta ere bietako inork ez nauela abandonatuko jakitea, behar dut.
Maite zaituet
Alaba