Egilea: zeukesan

URRUTIKO HERRI TXIKI BATETIK NATOR

Orain dela gutxi sahariar neskato baten dei berezia izan genuen. Hiru urterekin heldu omen zen Euskadira, eta gaur egun, hamaseirekin, 4.DBHn matrikulatuta dago. Sendagilea izan nahi omen du.

Bere bizitzako egoera zailez mintzatu zitzaigun. Bere gorputz-azal beltz eta desberdinaren aurkikuntza izan omen zen lehenengo berri mingarria. Mingarria bai, besteekiko desberdintasuna suposatzen zuelako, eta ondoren bakardade ezinbestekoa.

Gutxinaka, bizitzak dakarzkigun gora-beherei eta zergatiei aurre eginez, barneratzen ikasi zuen kontu hura, gurasoen eta irakasleen laguntza hurbilean zuela.

Umetasunaren lurrina bizitzen eta, ezinbestean, aldatzen joan zitzaion urteak aurrera mugi ahala. Horrela bada, 12 urte txikirekin DBHn eman zuen izena ikasketei bide emateko. Beste egoera estropezotsu baten aurrean berriro!!

Hortxe bizi izan zuen beste esperientzia berri bat: betiko lagun eta lagun berrien uztarketa, hain zuzen ere. Nola? Bai, bai…, garai horretan ohi bizitzen dena.

Umetatik ibili izan zara betiko lagunekin. Beraiekin jolastu izan zara, eskolara joan, urtebetetzeak ospatu, etabar kontu konpartitu izan dituzu eurekin. Baina behin DBHn, gauza asko aldatzen dira. Sarritan, leku físikoa bera ere bai. Horrela ez izanda ere, hemendik aurrera ikasleek ez dute izaten ordurarte irakasleengandik jaso izan duten babesik. Bestalde,  exijentzia gehiago izaten dute ikasketetan eta ikasle gehiago biltzen dira, handik eta hemendik etorritakoak.

Hortxe sumatu izan zituen nobedate berriak gure deilariak. Jente berria, ilusio berriak eta aspaldiko lagunen eta berrien arteko uztarketaren nahastura eta poza, aldiberean. Non jaio zinen? Nongoa zara? Zein da zure erlijioa? Eta galdera bakoitzak bere lilura edo ikara zekarkion. Umetako ohiartzunak bapatean hortxe berriro, eta horri lotuta une txarren lurrina, baita ere. Nola egin aurre aspalditik itzalpean gorderik egon diren sentimentu hauei?

Otu zitzaion gure neska ausart honi, bidai bat altolatu behar zutela “nagusitan…” “nire herrira…eta hantxe erakutsi dizuet nire jatorria…”. “Bertan dut familia eta erraza izango zaigu non egon, non jan eta non lo egin…”., eta “neu izango naiz denon gidaria…!!”

Hori bai kontu dotorea; hori bai aberasgarria!! Kanpotik etorri arren, biotzean darama neska honek bere gurasoen herria!! Ez al da bere jatorri aldarrikatzeko modu maitagarri bat?

Ezagutzen al duzu Zeuk Esan?

Badakizu zer garen? Hau da zuentzako dugun galdera… Zein animatzen da azaltzen?
Telefonoa da… baina badakizu zenbakia? Sare sozialetan gaude… zeinetan? Batzuetan “Cuentapenas” deitzen digute… badakizu zergatik? Bideo batzuk egin ditugu, eta haietan azaltzen dira gure zerbitzuaren ezaugarriak…

Hau da: norbaiti azaldu beharko bazenio zer den Zeuk Esan… Nola egingo zenuke?

Facebooken ebentoa

Tuentien ebentoa

“Cuentapenas”-ak

–    Kaixo! ¿Es el Cuentapenas?
–    Ez, hemen ez dugu penarik kontatzen, baina nahi baduzu entzuteko prest gaude.

Egia esan behar badizugu, 116111 Telefonoan gaudenok, ez dakigu nola sortu den “Cuetapenas”deitzearen kontu xelebre hau. Ez dakigu talde konkretu baten gauza den, edo hainbat tokitara zabalduta dagoen horrela deitzearena. Kontuak kontu, nahiko sinpatikoa iruditzen zaigu.

Horrela ezagutzen gaituztenek, nonbait, islatzen dute nola ulertzen duten gure lana. Egia da bai, arazoak etabar entzutea dela gure lan honen zati nabarienetako bat. Ez da samurra eginkizun hau; nork entzun nekez izaten baitugu.

Maiek badute gai honi buruzko istorio polit bat. Kaixa edo saku txiki batetan gordeta edukitzen dituzten, egurrez eginiko eta kotoiz  jantzitako, panpinak dira hemen kontatuko dizugun pasarte goxo honen protagonistak.

“Tristuraz goibelduta zaudenean, har ezazu panpintxo bat eskuetan eta konta iezaioazu barruan gordeta dituzun sekretu horiek. Gerora, den dena kontatu ostean, burko azpian gordeko duzu zure lagun berria hori. Goizean, izartzerakoan, barrua garden sentituko duzu, eta zure barru-iluntasuna oroitzapen txar bat baino ez da izango. Den dena, papin hauen magiagatik”. Ba al dakizu nola deitzen diren panpin hauek: “Cuentapenas”-ak

Ipuin honen berri izan genuenean, zalantzak sortu zitzaizkigun mexikarrak izango ote zirelakoan gure deilariak. Jejeje!!.Azken finean, panpin horien lanak eta gureak badute zerikusia, hau da: kezkak entzun, eta posible den neurrian, lasaitze bidean lagundu.

Neska-mutilok, “Cuentapenasak” hemen gaituzue esku bat botatzeko prest. Bitartean, Bejoin deizuela!!!

Krisi ekonomikoaren harira ezagututako istorio bat

Krisia. Pil-pilean dagoen hitza, eta berari lotuta hain ulergaitzak egiten zaizkigun hainbat eta hainbat hitz potolo, hau da: arrisku prima, birkapitalizazioa, sor publikoa etabar. Benetako zailtasunak baditugu nagusiok berba hauek ulertzerakoan, nolako nahasmena pilatuko ez zaizkie gure adingakoei hauelakoak entzuterakoan.

Kontuak kontu, gure gizartea bizitzen ari den egoera erabat latza da, zalantzarik gabe. Gehitzen ari den langabezi geldiezin honek beldurra dakar hainbat familiatara, askok hile bukaerara iristeko ezbaidaukate. Batetik, gurasoek han eta hemen dira lana bilatu nahirik eta bestetik txiki eta gazteak egoera ezengonkor horren lekuko. Adibidez, Unifezen ikerketa baten arabera, 2,2 milloi adingabe omen dira pobrezia egoeran bizi direnak Espanian egoera ekonomiko honen eraginez. Izugarria.

Baina era honetako datuen gibelean istorio pertsonalak daude. Egun batzuk direla, 16 urteko neska batek deitu zigun zerbitzura. Aspalditik lanik gabe duen aita eta 7 urteko ahizpa txikiarekin bizi da bera. Diru sarrerarik gabe, aitak etxetik kanpo orduak ematen ditu nolabaiteko lanen baten bila, eta gure deilaria bitartean txikiaren arduradun bihurtu da. Inguruan ez dauka inor erantzukizun horretan esku bat botatzeko moduan, eta guztiz akiturik dago lagunarteko bizitzarik egiteko aukerarik ez daukalako.

Adi entzun genion, barrua hustu zezan eta baita baloratu ere egiten ari zen lana. Nola ez bada, bere desioak ere aintzat hartu genizkion. Azkenik bion artean aztertu genituen izan litzakeen laguntza iturri batzuk, eta baita kontaktuan jarri ere aisialdiko talde batzuekin, bere ahizpa eraman zezan noizbehinka denbora libreko ekintza egokietara.

Argi gelditzen den bezala, gaztetxoek ere pairatzen dute krisiaren ezbeharrak, eta nahiz eta etxekook etxekoen babeslari nagusiak izan behar garen, nerabeek bai izaten dute beraien espazioaren beharra. Ulertzekoa.

“Neuk ezagutzen dut norbait…” kanpaina

Kaixo lagunok!!!

Hemen gaituzue izan genuen kanpainako bideoak aurkezteko prest. “Neuk ezagutzen dut norbait…” izeneko kanpaina Tuentin plazaratu genuen, eta bertan eskatzen genizuen inguruan ikusten zenituen gertaerak kontatzeko, gure laguntza jasotzeko modukoak baziren behintzat.

Zuek kontatutako kontuen ondoren, bost bideo labur egin ditugu. Hemen doakizue lehena eta baita gure YouTube canala begiratzeko lotura bat ere.

Eskerrik asko  bideoak grabatzera lagundu gintuzuen guztioi, zuen irudia eta abotsa eskeintzeagatik!!! Goiz polita pasatu genuen, barrezka batzutan eta baita erabat profesional ere grabatzerakoan besteetan. Gure esker beroenak egunero deitzen diguten gazteen emozioa islatzeko gai izan zarelako.

Eskerrak baita ebentoan zehar gure jarraitzaile izan zarenoi ere, bideo hauek zuenak ere badira eta!!!

Jarraituko dugu ondorengo bideoak plazaratzen gure web orrian.

Laster arte beraz…!!!

Talde presioa

Orain direla egun batzuk kezkati deitu ziguten Zeukesanera neska-mutil batzut. Dirudienez kuadrilan “ausartenak” hasi omen dira edaten. Hasiera batean gure deilariak ez dira estutu, baina geldiro beste horiek temati hasi omen dira hauek presionatzen edaten has daitezen.

Deilarien taldeko 13 urteko gaztetxo batek aho zabalik utzi gintuen ikuspegi sendo batekin, hots: Gurekin sartzen dira eta gutxi balitz festa izorratzen digute euren itsu penagarriarekin!!!

Benetako lagunak badira ez dizute INOIZ erre edo edatera derrigortu behar, zuek ez nahi ez baduzue erabaki hoti hartu.

Jakin ezazue eskubide osoa duzuela EZ esateko, eta haiek ez dira inor zuei adarra jotzeko kontu horiekin. Modu berean zuek ere egin dezakaezu, eta ez duzue egiten!!!

Badakizue nola deitzen zaion haien jarrerari: Talde presioa. Kontua da lagunarteko batzuk hasten direla “nagusien” gauzak egiten, beren buruari garrantzia eman nahian, baina ez daudenez eroso eta zihur hartu duten jarrerarekin, ingurukoei ziria sartzen hasten dira, eta ez badute horrela ezer lortzen, baita burlaka ere “desfasatuta” zaudela konbentzitu nahian. Erabat oker dabiltza, zeren edateak edo erretzeak ez du zerikusirik aurrerakoia izatearekin.

Batzuetan ez dugu jakiten nola eman ezetza, agian txarto gelditukoaren beldurrez, eta orduan gogoz kontra beraien sarean sartzen hasten gara. Dena dela, beti da hobe gauzak garbi uztea, eta norberaren erabakia ausarti plazaratzea.

Badaude moduak presio hori gainditzeko edo gutxienik baretzeko. Ondorengo adibedeak baliogarriak izan daitezke ahalegin horretarako.

•    Ahalik eta lasaien esan: “ez, eskerrik asko, baina ez dut nahi”
•    “Ez daukat gogorik, ez zait gustatzen eta ez daukazu berriz eskaini beharrik”.
•    “Lagunak gara eta lagunartean inor ez da derrigortu behar. Zuk egin nahi duzuna, baina errespetatu nire nahia”
•    Gaur ez; agian hurrengo batean. Esango dizut nahi badut. Lasai.
•    Ez dut edan nahi, burua argi nahi dut eduki bihar eta.
•    Ez, ez, erabat txarto ipintzen nahiz eta ez dizuet festa izorratu nahi

Kontatuko diguzue nola joan zaizuen kontu hau eta zein esaldi izan den baliogarriena.
Deitu ziguten neska-mutilei ondo etorri zaizkie trikimailu hauek. Kontau EZETZ esaten jakitea da, eta hori entrenatu beharra dago. Has gaitezen beraz!!!Animo!!!

Egingo dut ala ez ?: Lehenengo aldia

Badaude 116111 telefonora deitzen digutenak “lehenengo aldiari” buruz galdezka. Noiz den adin egokia, normala den mutil edo neska lagunak eskatuz gero zalantzaz izatea, ohikoa den nerbioak izatea edo nola hasi behar den, etabar luze bat.

Begira, lehenik: LASAI…mundua ez da amaitzen eta!!! Ez hadi ibili presaka, iritsiko zaizu unea eta.Bale?

Bigarrenik: EZ EGIN NAHI EZ BADUZU. Nahiz eta mutil edo neska lagunak eskatu, ez bazaude ados, ez egin. Ez eta uste duzulako zure lagunek egin dutela eta zu zarela azkena. Ez da derrigorra. Egin ezazu iristen zaizunean momentua.

Hirugarrenik: ETA NOLA JAKINGO DUT IRITSI ZAIDALA UNEA?. Galdera oso ona; hoberena zu!!! Ez denez erraza erantzuna ematea horri paper honetan, deitu 116111 zerbitzura eta ikusiko dugu bion artean zer nolako erantzuna bilatzen dugun. Ez dago erantzun orokorrik, zeren zu pertsona bat zara eta erantzun pertsonala merezí duzu. Argi dago, ezta?

Laugarrenik: Egiten baduzu, HARTU NEURRIAK BETI!!!, Kondoia zerbaitetarako dago eta  ondo pasatzea da kontua eta ez arriskuan jartzea zure burua eta lagunarena, bai?

Zaindu zaitez eta hartu lasai kontu hau. BIZI OSOA duzu aurretik, eta gogoratu ez zarela berandu helduko, hau ez da lasterketa bat eta!!!

A, ahaztu orduko!!!. Egiten baduzu, egin ezazu gustuko duzun eta errespetatuko zaituen batekin. Ondo badoa…zorionak!!!!, eta erdipurdi irten bazaizue, lasai denboarak irakatsi dizu eta.

Badakizu hemen gaudela. Animo eta nahi duzunerarte!!!

Zegaitik eztabaidatzen naiz hainbeste gurasoekin?

13 eta 18 bitarteko adina baduzu nerabea zarela esango dizute. Ez zara umea, baina heldua ere ez. Bai? Baina helduko zaizu hori ere.

Zure ideia propioak dituzu, eta sarritan zure gurasoek ez zaituzte ulertzen. Desfasatuta daudela uste duzu. Berdin gertatzen zitzaidan nire ere. Uste nuen beti ari zirela belarría jaten, beti egiten ez nuena, edo ikasten nuen apurra gogoratzen eta bla, bla, bla.

Badakizu zer gertatzen den? Harrapatura daude eta ez dakite nola ulertu zure aldaketa, beraiek oraindik ez direlako aldatu. Bazekiten nola tratatu behar zintuzten umetan, baina zure bizia aldatu da…eta ikasi behar dute aldaketa hori ulertzen.

Denbora pixkat behar dute, bai. Ez duzu uste?. Jada, ezin dizute agindu beti lehenago egiten zuten bezala.

Kapaz al zara esku bat botatzeko gurasoei zu ulertzeko?. Argi dut hobeto moldatu ahal zaretela, pazientzia pixkatekin.

Gauean irtetzen bazara, arduratuta egon daitezke. Non ibiliko da, norekin, erretzen hasiko da, litronak edango ditu, kotxez joango omen da…? ,etabar. Mila aholku emango dizute eta zuk…, bale, bale, bai entzun dizut..a zer nolako txapa!!!

Ez badituzu gainditzen azterketak, pentsako dute agian “paso egingo” duzula ikasketekin edo alferrontzi bat bihurtuko zarela. Ondoren presioantu egingo zaituzte eta agian ez zaizu gustatuko esaten dizutedana.

Ixilik ikusten bazaituzte, pentsatuko dute arazoren bat duzula eta ez duzula konfidantzarik beraiekin. Azkenik, galderaren galderaz bidaliko dituzu pikutara eta…dena okertuko da.

Ezagun egiten zaizu hau guztia? Agian bai, ezta? Eta orduan, nola konpondu edo nola sahiestu arazo hauek?

Uste dut argi utzi behar duzula konfidantzagarria zarela. Ahal duzu egin? Nola egin dezakezu, beraz? Hitzegin eta ematen duzun berba betetzen baduzu, errazago izango da.

Hitzegiteak ez du esan nahi  zure bizia kontatu behar diezula. Hitzegitea da, …hori elkarrizketa minimo bat gauzatzea, “rollo” onean.

Ordu bi ikasteko eskatzen badizute, eta zuk uste baduzu batekin nahiko dela, ba onartu bat eta erdi. Edo jairen batetara irtetzerik baduzu eta ordu batean bueltatzeko agintzen badizute, negoziatu ezazu ordu bat eta erdietan etxeratzeko ordua,…eta horrela beti. Negoziatu beharrra duzu!!!

Baina, garrantzitsuena zera da: emandako hitza betetzea, horrela sortzen da konfidantza eta.

Nerabe ohi baten hitza duzu!!!

Zuek duzue boterea!!!

Gogoratzen al zarete hogeita hamar  eta berrogei artean zabiltzatenok nola laguntzen genien VHS edo BETA bideoak gurasoei etxean konfigurantzen? Begirada bat botako bagenu, segurazki gogoratuko ginen baita nola beraiek gauza bera egiten zuten aiton-amonekin telefonearen erabilira erakutsiz ere, ezta?

Garai bakoitzak bere  aurrerapen teknikoek hoberen barneratzen dituen pertsonak izaten ditu. Bizitzea tokatu izan zaigun sasoi honetan, gazteria dugu internet, mobila, tablests eta hainbat berrikuntzaren erabiltza eta ezagutza tekniko hoberena dutena. Horrela da, zalantzarik gabe.

Gaur eguneko nerabeok eroso muguitzen zarete sare sozial, blog eta kontu horietan. Eta kontua da nagusiok gauza horien jakin minean gaudela…, eta orduan, nor hobeto zuok baino, gurí esku bat botatzeko.

Zuek dakizue, eta gu ikasi beharrean gaude. Ez litzateke ideia ona, paperak une batzuetan aldatzea  zuek bihurtu zaitezten gure maisu-maistra, atal honetan behintzat?
Esaiozue zuen gurasoei eta ea animatzen diren!!! Eta zuoi guraso, utzi lasai seme-alabei dakitena partekatzen zuekin etxean, esperientzia dotorea bailitzateke. Aukera polita dela iruditzen zaigu, elkar ulertzean pauso berriak ematen hasteko, Ezta?.
Oharra: Zu, hau ez dugu Zeuk Esanen bakarrik esaten.