Jazarpena erasotzailearen aurka bihurtzen denean

Aupa gure bloga segitzen duzuen neska-mutiloi!!! Aspaldi luzean arazo teknikoak izan direla medio, ezin izan dugu ezer idatzi, baina dena konpondu da behingoz.

Gaurko honetan, gure deilari bati gertatutako zerbait kontatuko dizuegu. Hori bai, bere datuak aldatuta, jakin ez dezazuen nori buruz ari garen. Ederto, has gaitezen bada!

Joan den ostiralean mutiko batek deitu zigun. Nahastuta, minduta eta urduri zegoen gure mutila. A zelako trantzean zegoen gaixoa!

Bere institutoan gertatzen ari zen bulling kasu baten berri emateko deitu zigun. Dirudienez, neska-mutil talde batek profil faltsuzko kontua ireki omen zuten eta horrela urte bete inguruan irainak banatzen ibili omen ziren ikasle baten aurka. Txantxa erabat itsusia mutil honentzako. Jente askok zekien gertakaria, baina inork ez zuen ezer egiten. Zekitenek isilpean gordetzen zuten sekretua.

Azkenik mutil erasotu hark etxean kontatu zuen dena. Gurasoek hasi ziren ikertzen euren kabuz, eta handik eta hemendik aurkitu zuten profil faltsu horren atzean zeuden koldarren identitatea.

Sei neska-mutil izan dira eraso horiek antolatu dituztenek. Ostean, beraien gurasoekin hitz egin da, eskolaren laguntza medio, eta zigorrak ere ez dut uste txantxetakoak izan direnik…Ez omen dira jabetu izan bere portaera horrek hainbeste min ekar ziezaiokeenik beste mutiko horri. Damuturik omen daude. Ea egia den!!!

Inori ezer txarrik egin orduko, galde ezazue zuen buruari “nola hartuko nuke niri egingo balidate?, gustatuko litzaidake?”. Hau da: beste horren tokian jarri behar gara. Enpatia deitzen zaio honi. Bestearen azalean ipintzea da gakoa, beraz.

Gure deilariak, harrituta, beste kontu bat esan zigun. Zirudienez, erasotzile bati ez omen zioten esan ezer etxean.

“Jakin banekien gurasoengandik ez zuela arreta handirik jasoten, baina…”-esan zigun telefonoz-

Entzun nuenean, pena hartu nuen mutikoagatik eta amorrua gurasoegatik. Egin duena eginda gero, inork ez badio etxean kargu hartzen, zer espero dezakegu? Egindakoak ez omen du ondoriorik izan behar mutil honentzat? Eta gurasoak…zer pasatzen da guraso hauekin?

Kurtso berrirako ditudan helburuak

Urrian sartu berri gara. Egunak daramazkigu opor bukaeraz hitzegiten eta uste dut motibo nahiko dela hasieraz mintzatzeko. Zeren hasieraz, baina?

Ikasleentzako, sasoi hau urtearen hasiera bezain esanguratsua da, eta helburu berri eta desio dexenterekin hasten dira. Ez ala?

Helburu berriak

116111-era deitu zigun neskato batek, aitortzen zuen urtero erortzen zela zepo berean; hau da: bururatzen zitzaizkion  asmo “berri” batzuk, baina inon apuntatzeko ohiturarik ez zuenez, egunak pasatu hala, ahaztu egiten zitzaizkion asmo hoiek. Orduan, apuntatzera ohitu zen, baina honela ere ez zuen ezer aurreratzen, apuntatukoa begiratzea ahazten baizitzion. A zelako amarrua!!

Baina aspaldi -esaten zigun neskatoak- gaindututa omen zuen nahastura xelebre hori. Nolatan ba? Honela mintzatzen zen:

“Kontua da, beti direla berdinak eta denboraren eraginez kaskoan grabatuta geratu zaizkidala! Zeintzuk? Honako hauek:

  1. – Etxeko lanak egunean eraman, asterketa bezperan itsumustuan ez ibiltzeko, edota asteburuak eta gauak lasaiago izateko.
  2. -Ordutegi egokian lotaratu, atsedena hartu eta pilak kargatuta, kementsu, iratzartzeko.
  3. – Janaria zaindu eta kirol pixkat ere egin. Ez utzi “bikini operazioa” udarako bakarrik.
  4. – Gelako kaixen garbiketa egin, eta ez pilatu “zanbor” gehiegi.
  5. – Maitemindu behingoz, baina oraingoan benetan eta ez zinemako mutil katxarro batekin”

Konturatzen bazarete,  goiko zerrenda osoa obligazioekin eta ohiturekin lotuta dago, erabat. Sarritan, zaila egiten zaigu nahiak betetzea obligaziotik at, barne desiozko nahiak ez badaude, ezta?

Kontuak kontu, gure deilaria gogotsu zegoen kutsoa errotik eramateko eta itxaropentsu baita oraingoan nahiak ekintza bihurtzeko  ere.

Ez dakit ulertzen diozuen neska hau. Bai ala?.

MUTIKOA ETA GIZONA

Trajedun gizon hark, meresitako atsedenaz gozatzea pentsatu zuen kostako herrixka batean. Autoen zarata, ordutegi itogarriak eta zentzu gabeko presak utzi nahi zituen atzean, zati baterako.

Herriko portura iritsi bezain laster, bere BMW-a aparkatu zuen eta baita gorbataren korapiloa askatu ere oinak lurrean jartzean. Apartamentura zioala entzun zuen lehengo aldiz bere exekutiboaren zapaten kirrika. Arin topatu zuen ateta. Atea irekita zegoen eta igogailurik ezezan bigarrenera igo beharrak amorrua eman zion.

Nekatuta sentitzen zen, abaildua. Lehiora irten eta itsasoa zeukan aurrez aurre. Ikusmen zabal eta zoragarria hark, lasaitu ez ezik, tristura sakona ekarri zion. Bere onera etortzea ez zitzaion batere samurra, eta ahaleginez gogoz baino gehiago, bere trajea kentzea erabaki zuen.

Kamiseta eta abarketa batzuk nahiko izango ziren testuingurura egokitu eta “MUTIKOA ETA GIZONA” irakurtzen jarraitu

Beldurtzen gintuen eguna heldu da!

Gogoratzen naiz, aspaldi sartu zitzaigun deia batez.Hartan, laguntza eskatu zigun 11 urteko neskato batek. Eva izena jarri diogu. Hilekoa jaitsi omen zitzaion lehenengo aldiz eta bazituen kexu eta zalantza batzuk, horren harira.

Klasean bera izan omen zen lehena kontu honetan, eta lotsa ikaragarria bizi izan zuen. Berehalako unean dutxan sartu zen  txarto eta zikin sentitzen baitzen. Jota esperientziaren zurrubiloan.

Evak jakin nahi zuen bere sentsazio hura normala zen ala ez, zeren gertatutakoa gutxi izan balitzaio, ama pozarren hasi omen zitzaion algara betean “nire alaba egin da emakume!!!”deidarka, alabak berria eman zionean. Batetik amaren poza eta bestetik bere lotsa.

“Nor dago ondo, ni edo nire ama?”-esan zigun.

“Biok”-erantzun genion “Beldurtzen gintuen eguna heldu da!” irakurtzen jarraitu

Aitona-amonak

Resultado de imagen de abuelos

Aste honetako  gure bloga  aitona – amonen oroitzan  irekitzen dugu. Bai,  gurekin dauden familiako pertsona garrantzitsuenetarikoak direlako; haientzako omenalditxoa, beraz.

Aitona – amonenganako maitasuna eta errespetua  bada  gehienoi bateratzen gaituen sentimendua. Mundu honetako argitara murgiltzen garenetik aldamenean ditugu, bidea samurtuz, itsasargia amatatzen zaien unerarte

Familia izenari zentzua ematen diote eta guri abizena oparitu. Haiek ematen diguten lasaitasuna, entzuketa, konfidantza eta maitasuna paregabeak dira.

Nork ezagutzen zaitu aitona – amonak baino hobeto?  Erraza, Inork!

Badira gure sekretuak hoberen ezkutatzen dituztenak, familiaren ohituren sortzaileak eta baita legatua helarazten digutenak ere. Denboran zehar gertatutako bitxikerien zerrenda dituzten bakarrak eta senideen bileretan bromatan dabiltzanak, gure gurasoekin gatazkatan gabiltzanean aurpegia ateratzen diguten defendatzaile amorratuak, aspertuak gaudenean kartetan jokatzera erakusten digutenak, benetan entzuten dutenak, etabar luzea. Beti gurekin.

Lewis Mumford-ek esan zuen moduan; “Belaunaldi bakoitza beren gurasoen kontra doa eta, aldiberean, aitona – amonen lagun egiten da”

Kontutan har dezagun , noizbait guri tokatu ahal zaigulako haien papera jorratzea, eta orain eredua ondoan izanda momentua dugu ikasteko.

Laburbilduz, gure heroi anonimoak maitatu, zaindu eta baloratu,  ez baitira betirako.

Laguntasuna

“Adiskide-gabeko bizitza, auzo-gabeko heriotza”    Esaera zaharra

Post-a irekitzen dugu gure bizitzan beharrezkoak zein garrantzitsuak diren pertsonen akorduan, nahiz eta askotan ez ditugun kontuan hartzen. Esaerak esaten duen moduan, “aukeratzen ditugun familia-partaideak dira lagunak “eta horregatik baloratu eta zaindu behar ditugu, honen luzapena baitira.

Adiskidetasunaz hitzegitean, baldintzarik gabeko zerbaitetan pentsatzen dugu. Gure egunerokotasunaren barnean daudenak, konfidantzazkoak eta gure interesen defendatzaile gogorrak, bizitzako bidai lagunak, une bikainen sortzaileak , etabar. Baina baita badira modu iheskorrean pasatzen direnak ere, zeure bizitzatik zerbait sorraraziz eta modu berean desagertzen direnak, hain zuzen.

Adiskedetasuna era askotara bizi daiteke, eta aniztasun horretan, guztiak dirudite berezian berezieanak. Zure maskotarekin duzunetik hasita, mugak gainditzen duten lagun arteko adiskidetasunerarte, denborarekin indartzen joan ohi direnak.

Zeuk Esan zerbitzuan,  adingabekoekin eta nerabeekin lan egin ohi dugu eta hauek kontu honi izugarrizko garrantzia ematen die. Antzekotasunak dituzten pertsonen talde batean sartuta egotea, erabat funtsezkoa zaie heldutasunean jorratuko duten rolak garatzeko

Baina inportanteagoa da lagun onak izatea. Adiskidetasun sentimendua txikitatik aurkitzen da. Haur-eskoletan, parkean edota familiako beste haurrekin. Laster lagunak aukeratzen jakiten dugu, bereizten gure ondoan nahi ditugun pertsonak eta nahi ez ditugunak.

Batzuetan,  bat-batean  topo egiten dugu bizitzaren bidaian lagunduko diguten adiskideekin eta hau bada baloratu beharreko oparia.

Esaera zaharrak dioen moduan: “Lagun bat daukanak altxor bat du”. Beraz, zorionak guztioi, Aberatsak gara!!!

Eutsi gogor kurtsoaren amaierari!!!

“Ai ama!! Ze urduri nagoen! Zenbat gauza ikasi behar ditut eta zenbat lan amaitzekol! Ez daukat denborarik! Zer egingo dut??

Zertarako egingo dut hainbeste ahalegin? Ez daukat astirik, eta gainera nire gurasoak beti nire atzetik!: ikasi gehiago, utzi mugikor hori, ordenagailua logelatik atera!!. Betiko matraka bera!”. Honela esaten zigun 14 urteko mutiko batek lehengo egunean

Kurtsoaren amaiera benetan sasoi txarra da hainbat ume eta gazteentzako.

Kurtso osoko  nekeaz gain, udaberriak ere bere eragina  izan ohi du eta erabat nekatuta  gaude. Udako oporren zain, azken ebaluaketa, ekainako azterketak, etabar. Hainbat ikasleentzat maiatza eta ekaina benetan hile gogorrak bihurtzen dira .

Batzuk ez dituzte lanak egin, eta pilatzen ari zaizkie. Beste batzuek, nahiz eta emaitza onak eduki , azken momentuetan larritu egin ohi dira gauza asko eta denbora gutxi badute, eta ondorioz, sasoi hauetan gehiegi sufritzen dute.

Ikasleen artean, batzuk denboraldi gogor hauetan bere buruarekiko konfiantzaz eta orain arteko emaitzak kontutan hartuz, tentsio normalarekin mantentzen dira eta azken txanpa hau arazorik gabe antolatzen dute, azterketetara  sendo hurbiduz.

Beste asko, berriz, urduri hasten dira; ikasi behar duten orduetan sukalde eta ordenagailuaren arteko bidea mila bider egiten, edota ikasteko mahaitik kanpo denbora luze eginez.

Horrez gain, gurasoak beti atzetik. Egoera honetan,  igo ezina dirudien mendi amaitu ezinean egongo balira sufritzen dute. Ikasleak, dinamika ezegokian sartuta eta irtenbiderik ikusten ez duenean,  laguntza eskatu behar du. Bai anaia edota ahizpa bati, ondo antolatzen dakien bati, dinamika gelditzelo eta lasaitasun puntu bat lortuz, elkarrekin argitxo bat pizteko.

Nahiz eta errezeta magikorik ez izan, geldiketa egin eta plangintza errealista bat prestatzea oinarrizkoa da. Egutegia eta gai-zerrenda aurrez aurre edukiz gero, eguneroko orduak antolatzea ezinbestekoa da; zer ordutan ikasi, zer ordutan  geldialdia egin edota noiz kaleratu lagunekin edota kirola egin.

Hainbat eta hainbat gauza egiteko denbora duzu. Kotuan izan, besteak beste, 7 edo 8 orduko loa derrigorra duzula, eta baita behar bezalako elikadura ere, nahi baldin baduzu gorputza eta burmuina sendo eta bizkor sentitu.

Antolaketa martxan jarri eta denborara,  noizbehinka, gomenigarria da berrikustea. Modu honetan teoría eta praktika alderatuko dituzu, horrela jakin dezakezu egokitzapenik egin behar bada.

Nahiz eta sasoi hau gogorra eta nekagarria izan, oraindik denbora dago!! Honetaz, gurasoekin hitz egitea lagungarria ikusten baduzu, animo eta egin ahalik eta arinen, entzuteko eta laguntzeko prest daude segur aski eta.

Eutsi gogor kurtsoaren amaierari, laster merezi dituzuen atseden-egunak helduko dira eta!!!

Ez baduzu deitu inoiz ez “ cuentapenas”en telefonora ez zara izan umea”

-Jajaja.benetan ez duzula inoiz deitu 116111ra txantxetan??

Egia da bai, Euskadiko adingabe askok noizbait deitu dutela Zeuk Esan zerbitzura txantxetan; linea betetzen  beste batzuentzan. Baina askoz gehiagok zalantzaren bat edo beste izanda, . arazoren bat konpartitu behar izan dutenean, nora joan jakin ez dutenean, ikastetxean edota lagunekin  arazo bat izan eta gero, etxeko harremanekin kezkatuak daudenean, etabar, deitu digute.

Baita heldu askok ere. Besteak beste, gurasoak edota adingabeekin harremanak edo ezagutza  duten persona kexkatuak ere izan ditugu deilari.

Zerbitzua dohakoa eta anonimoa da.  Psikologia eta gizarte zerbitzuetako profesionalak kudeatzen dute, eguneroko bizitzan sortzen diren zalantzetarako informazioa, eta aholkularitza emanez.

Zertan ari garen zehatz mehatz? Besteak beste, honako kontuetan aritzen gara: Berdinen arteko arazoak bideratzen ditugu, eskolan sortzen diren erlazio arazoetan ere saiatzen gara laguntza ematen, etxeko harremanetako iskanbiletan, babesgabeziaren zalantzen harira, etabar luzea.

Egoera larriak sumatzen ditugunean, dagokion erakundeetara jotzen dugu. Guretzak familia, hezkuntza zerbitzuak eta gizarte zerbitzuak , besteak beste, auzo lana egiteko asmotan, bide lagunak ditugu.

Ordutegi zabala daukagu. Lan egunetan goizeko 9etatik gaueko 9ak arte. Eta asteburuetan eta jai egunetan, goizeko 12etatik arratsaldeko 8ak arte.

Kontutan har ezazu!! Adingabekoa bazara edo adingabeko batekin kezkatua bazaude, edo zalantzaren bat badaukazu,  116111era deitu!!!

Beste aldean gauden profesionalok entzungo zaitugu, ondo ederto!!!

Zeuk esan…..egun on!!!

 

Gaurkotasunetik interpelatuak: adingabekoek eragindako indarkeria

Haurtzaro eta nerabezaro babeserako alorrean lanean ari garen zerbitzuok,  interpelatuak izan gara azken asteetan gazte batzuren inguruan eman diren gertaera bortitzen harira.

Zer egin dugu, zer egiten ari gara, zer egin ahal dugu, gertakari hauek errepika ez daitezen, irtenbiderik lortu ahal dugu? Babesa, zigorra, eskubideak, betebeharrak, etabar. Askoren ahoan dauden hitzak dira, egunotan.  Erantzunak ematen saiatzen garen arren, jakin badakigu hauek ez direla errazak.

Gomenigarria litzaiguke galdetzea gaurko gazteria biolentoago ote den. Puntu honetan, helduon artean, gure garaiko bizimoduarekin  gaurkoa alderatzea gustoko dugu. Dena dela , borrokak, errietak, liskarrak eta lapurretak betidanik ezagutu izan ditugu.

Kontutan hartu beharko genituzke irispide batzuk, gure iritziz, hausnarkera eramaten baigaituzte. Batetik, egunotan hedabideek plazaratu dizkiguten gertakarieak, inpaktu handia eragin dute gizarte osoan, krudelkeria eta kontrolik gabeko amorrua adierazi duten agresioak izan direlako. Gehiegizko biolentzia agerian utzi dute gertakizun horiek. Hori gutxi balitz, aitona-amona biren aurka gauzaturiko erailketa ere ezagutu izan dugu. Erreferentziak galtzen ari ote gara? Ankerkeria, nagusienganako ikuspegi gogorra. Gure garaiko sintomak ote dira hauek?

Ikerketa askoren harira, delinkuentzia-tasa gutxitzera doa, nahiz eta orotara dugun perzepzioa erabat kontrakoa den. Hedabideek badute guztion iritziak eraldatzeko gaitasuna, eta sensazionalismoaz jokatzen den einean, gertakariak puztu egin ohi dira.

Zergatiak anitzak dira. Arazo mentalak egon daitezke medio, desegindako familiak eta oinarrizko gabeziak heziketan, indibidualismoa eta auzo-giroaren desagerpena, emozioak kudeatzeko arazoak, harremanen desafekzioa, besteak beste.

Prebentzioa ezinbestekoa dirudi, baina oroar, nagusioi dagokigun eguneroko bizikidetzako gidaritza gaixo dauden einean, lana ez da makala izango.

Askoren iritzian egurra behar dute bortizki jokatzen duten gazte horiek. Ordaindu beharra badute bai, eta badaude protokoloak horretarako. Kontua da, zer egin zigorraren ondoren? Heziketaren gaitasunean sinisten dugunok horretan aritzen gara, ulertzen (ez justifikatzen) zergatiak, ostean eskuhartzeak egokiak izan daitezen.

Eskuhartzearen oinarria, egindakoaren inguruan erantzunkizuna jorratzea da. Hori da oinarria; emandako minaz kargutzea. Ondoren, hausnarketa lan bat gara daiteke gaztearekin, egindakoa ulertze aldera (justifikatu ez), hori baita gerora begira besteei enpatiaz begiratzen ikasteko bidea; haua da: kosifikatuta duen besteenganako ikusmira, humanizatu beharra.