Laguntasuna – 2 orrialdea – Zeuk Esan 116111

Nire lagunik onena urruntzen ari da

amigas - lagunak A zelako aldaketak ematen diren nerabezaroan; gorputza, pentsakerak eta harremanak zurrunbilo geldiezin batetan murgilduak izanten baitira!

Badakigu nerabe askok betiko lagunak mantentzen dutela, baina egon badaude garai honetara heltzerakoan lagunez aldatzen duetenek. Aldaketa hauek normalak dira, nahiz eta egoera horretan murgilduta ari direnek sarri askotan garai txarrak bizitzea tokatzen zaizkien.

Orain dela gutxi deitu zigun honelako egoera batetan buru-belarri sartuta dagoen neskato batek, gure 116111 Adingabeei zuzenduriko Telefono Zerbitzura

Neskatoak 12 urte dauko eta larrituta agertzen zen bere lagunmin baten portaera zela eta, txikitako, betiko lagun baten portaeraz larrituta, alegia. Horrela bada, esan zigun lagun hori beste lagun talde batera hurbildu eta urruntzen ari zaiola, ez baitira geratzen irteteko edo egoteko, beste barik, lehengo legez. Talde berriko whastsappa ere egin omen dute, eta ez dute gure neskatoa kontuan izan.

Ez da batere arraroa neska hau minduta egotea. Deitu zigun zer egin lezakeen galdetuz. Zer aholkatu kasu honetan? Jakin badakigu ez dagoela formula magikorik di-da batean ezinegon hori uxatzeko eta, eraberean, badakigu baita ere aholurik onena ez dela praktikan ipintzen errazena dena. Lagun horrekin berba egitea du irtenbidea. Agian, harremana ez da bueltatuko lehengora, baina efektua egon bada inoiz neskato bi hauen artean, aukera eman behar diete euren buruari krisialdi honi buruz hitzegiteko, aurrez aurre. Horrela sendotzen da nortasuna; hau da: arazoei aurre eginez eta norberak norberen buruari bizkarra eman gabe.

Garai hauetan honelakoak gertatzearen arrazoiak garaiak berak ditu, aldaketak han eta hemen aldaezinezko ezaugarri bihurtzen baitira nerabezaroan. Baina arrazoiak arrazoi, norbait minduta agertzen zaigunean, eta neska hau horrela hurbildu zitzaigun, bere ezinegona entzutea eta bere mina laztantzea da lehena.

Bai, badakigu kurtso berria hastear dagoela!!!

Gaur hamasei urteko neska batek deitu digu amorratuta erabat, kurtsoaren hasiera dela eta, hedabideek ez omen daukate beste gauza hoberik kurtso berriaren hasieraz mintzatzea baino. Hauek bere hiztzak…:

“Arraro sentitzen ari naiz egunotan, eta askenean konturatu naiz nondik datorkidan sentsazio hura; hau da: “depre” nago, beroa, tirantedun kamisetak eta sandalien garaia bukatzear dagoelako.

Baina orain suminduta nago. Irratian, egunkarietan, telebistan, okindegian eta persona nagusien artean, egundoko berri hura besterik ez da hizpide: “Erne, gertu , hemen dugu eta opor osteko estresa!!!

Ematen du krisialdia bukatu dela, zu!! Kezka eta buruhauste guztiak lanerako bueltarekin lotuta daude orain!!!

Era batean, normala dela usted dut, baina bestalde esango nuke beraien artean kutsatu baino ez direla egiten matraka berari bueltak eta bueltak emanaz.

Ba bai, egia da; oporrak amaitu egiten dira eta egunerokora bueltatu beharra dago, nahiz eta jende askok nahi ez izan. Nik usted dut ezin dutela gozatu lantokian. Nire amak esaten dit zoriontsua dela lana duelako, eta ez daukala asmorik kexuka hasteko.

Esango nuke, nerabeok ere nagusien jokabidea dugu kontu honetan. Kurtsoaren hasieraz mintzatzen garenean, beti da era izugarrian, zeren ematen du munduaren amaiera hurbil dugula. Gogaituta nago eta ez dut gura behin eta berriro kexuz eta “rollo txarrez” bizi… ;“a zer nagia!” edo “zer rollloa!” ahoan dituzten umeak datorkizkit burura eta

Ikaragarri pasatu izan ditut hiru hilabete hauek. Zeruan nengoela ematen zuen; baina orain bueltatzea tokatzen zait, eskolako lagunekin elkartu eta oporren berri eman eta hartu. Ez zait erraza egingo; badakit, baina ez dago besterik egunerokoa bizitzen ikastea baino… Ez ala? Gainera, egia esan behar badut, ba badaukat lagunek ikusteko gogoa, gehienak ekainetik ikusten ez baiditut

Aurten Batxillergoan hasten naiz, eta naiz eta ikastea ez zaidan larregi gustatzen , badaude aspalditik ezagutzeko gogoa ditudan ikasgai batzuk.

Eta ez da dena bukatzen jadanik. Oraindik badaude jai batzuk non emango ditugun asken dantzak eta…Gero neguko arropak jasteko gogoa ere etorriko zaigu eta honekin batera garaiko gozamenetan murgiltzeko aukera.

Haserre nengoen hasieran, zeren inguratzen nauen rollo txar guzti horrek ez dut ni kutsatu eta goitik behera deprimituta uztea. Aurrera nahi dut begiratu, naiz eta ez dakidan behar beste iratzargailu izango ditugun etxean, lehengo egunetan!!!

Udako lagunak, benetako lagunak

Hemen usten dizuegu joan den astean 116111 an gazte batek kontatu zizkigun bizipenak. Asko gustatu zitzaidan bere kontakizuna, batez ere lagun izateari lotuak dauden baloreei buruz mintzatu zelako. Honela izan zen gutxi gorabehera.

“Azkenik banoa herrira!!! Hasieran ez nuen gogo handirik izan, baina orain oso pozik nago nire lagun Bittor nirekin dator eta.

Lagun onenetarikoa da, eta herriko lagunei buruzko kontu asko aipatu dizkiot. Nolakoa den bakoitza, txirrinduz egiten ditugun irteerak, erreka erdi-izoztuan ohi ditugun murgilaldi eta barre algarak, betidanik maiteminduta eduki nauen neska nolakoa den, etabar.

Txikitatik ezagutu izan ditudan bazter horiek erakutsi nahi dizkiot, non bizipen hunkigarri eta goxoak izkutatu dauden, non txisteak kontatu edo lehenengo musuak izan genituen.

Herriko kuadrila berezia da niretzat. Haien gurasoak eta gureak, txikiak ginenetik ezagutzen dira. Horrela egin ginen lagun, paseatzera ateratzen zigutelako haurrak ginela. Politena zera da, desberdinak garela, leku anitzetatik baigatoz eta guretariko bat gainera atzerrian jaiotakoa da. Kolore guztietakoak gara eta hobeto baino hobeto eramaten gara gure artean.

Hiri berean biziko bagina, seguru nago ez zela berdina izango. Baina bertara iristen garenean, bakoitzak bere berezko izaera erakusten du, inolako mozorrorik gabe. Benetako adiskidetasuna dugu, eta Bittorrek guzti hori bizitzea nahiko nuke.

Txarrena zera da, lagunak ez ezik, familia ere partekatu beharko duela, hau da: ama, aita, aittita, amona, osaba-izekoak, janorduko zalapartak eta komun bakarra, naiz eta handia izan. Baina deserosotasun hura zer da bada Bittorreri nire lagunak ezagutaraztearen ondoan?

Dantzan egin ostean, musua?

Gaurko idatzia zertxobait desberdina izango da, zeren oraingoan ni neu izango naiz galdetuko duena. Zuon ikuspuntua eskatuko dizuet, gainera. Zeri buruz?. Oraintxe ikusiko dugu. Ninos_bailando_muralesyvinilos_23676844__Monthly_XL

Lehengo batean, neska batek deitu zigun erabat haserre, ez baitzuen ulertzen mutil batzuen portaera, eta ez zegoen batere ados beraiekin.

Oporrak direla eta herri turistiko bateko diskoteka batera joan zen bere lehengusinekin. Oso pozik omen zegoen, haiek nagusiago izanik, leku moderno batetara zihoazelako!!!

Behin barruan zirela, mutil bat hurbildu zitzaion dantza egiteko asmoz. Baietza eman zion neskak, dantzan egin nahi baitzuen, jende gehiago ezagutu eta…horretara joaten baita jendea diskotekara!!! Baina dantza amaitu zenean, mutila musu ematera oldartu zitzaion, ordainetan. Orduan neska honek ezetz bada, joe!! Ez zuen inondik ezagutzen, ez zekien bere izena eta beraien artean “baile” bat baino besterik ez zen egon. Beste zerbait ulertzera eman zion ala?

-“Ohitura da; dantzan egin eta gero “muerdoa”-erantzun zion mutilak

-Zerrrrr? Nongo ohitura?-esan zion neskak

-Leku guztietan moñoña, eta ez bazaude jolasteko, ez zaitez hasi dantzan”-hark

Gustiz suminduta lehengusinengana hurbildu zen, eta hauen laguntzarekin ulertu zuen gertaturikoaren gakoa

“Leku batzuetan modan dagoenez gero, batzuk egiten dute. Beste askok pentsatzen dute lau aurpegi gogorren triukimailua dela, eta ezetz esaten badiezu, antzerkia montatzen dizute lotsa-lotsa gera zaitezen. Eta beste askok sekula ez dute kontu honen berririk izan”-azaldu zioten lehengusinak.

Askenik, neska honek eman zigun bere haserrearen arrazoiak: berak nahi du dantzan egin, ondo pasatu eta jendea ezagutu, baina orain kontu handiz ibili beharko ote den kezkati dago. Berak uste du dantzan egiteak baduela bere jokoa; hau da: jende berriarengana hurbiltzeko ondo dago, eta agian musu batekin burutzea ere posible izan daiteke, gauzak bere onetik badoaz eta bien desioa hori bada…, baina ez derrigorrean eta era itsusian. Bidesaria ordaindu behar da????

Ezagutzen ahal duzue honelako kasurik? Zer uste duzue honetaz?

Melendiren abesti baten ondorioz….

Orain dela egun batzuk, Bizkaiko neska baten mezua jaso genuen blog honetan hurrengokoa argitaratzeko eskatuz, denok irakur dezazuen eta laguntza eskaintzen duela sentitzeko.

Kaixo neskak, Nekane naiz, istorio txiki bat kontatu nahi nizueke, beldurrezkoa, baina amaiera zoriontsu batekin….Istorio bat, niretzako, hitz egitea debekaturik dagoen gai bati buruzkoa da….

Orain dela hilabete batzuk, nire lagun mina eta ni pipak jaten ditugun enparantzan geunden, youtube-an Melendi entzuten, izugarri gustatzen zaigu….

Erreprodukzio zerrendan, “La tortura de Lyss” izeneko abestia agertu zen, aita baten bere alabarenganako abusu sexualei buruz hitz egiten duena, oso gogorra da…Ni, momentuan, piztu nintzen eta bere alabaren lañotasuna lapurtu duen aita honen aurkako mezuak botatzen hasi nintzen.

Nire bakarrizketan murgildurik, nire laguna mutu geratu zen baina ez ninduen harritu, astakirten hutsa bainaiz….Baina bat-batean negarrez hasi zen eta ahal izan zuen moduan hurrengokoa esan zidan: “Zuregan konfiantza izugarria daukat, inoiz kontatuko duzula espero dut, bestela….” Eta, momentu horretan, ezusteko berria bota zuen! Nire lagunari buruz dena nekiela pentsatzen nuen, baina ez zen horrela, besarkada izugarria eman nion, mutu geratu nintzen….

Nire laguna eta bere ahizpak bere aitarengandik abusu sexualak sufritu zituzten; egoera, zorionez, ahizpa txikiaren berrikuste batean antzeman zen.Horregatik, euren aitite-amamarekin bizi ziren. Gaur egun, jadanik nagusia da eta psikologoak bizi izan duen guztia berreraikitzen lagundu dio, daukan zauria pixkanaka sendatzeko. Orain, indartsuago sentitzen da nahiz eta ezin ahaztu….

Hortik aurrera, nire laguna laguntzeko denetarik irakurri nuen, gidaliburu bat bilatzen nengoen baina ez da existitzen, bai, ordea, lagundu diezaioketen hainbat profesional….Nik ezin diot ahazten lagundu. Berak esan dit hobeto sentitzen dela kontatu zidan unetik, konfiantzazko pertsonekin sekretua partekatu zuen unetik…Ez dakizue nola lasaitzen nauen hori entzutea!

Imajinatzen nituen baino kasu gehiago daude, %20ko pertsonek abusuak pairatzen dituzte haurtzaroan, zoritxarrez, oso zailak izaten direnak antzematen eta oharkabean mantentzen dira, familia barnean izaten baitira. Sarritan, gainera, amak abusuei buruz kontzienteak izaten dira baina ez dute salatzen, nire lagunaren kasuan bezala. Umeek ez dute abusu hauek saihesteko gaitasuna, nagusiengandik bortxatuta izaten baitira eta inolako babesik gabe…

Hau irakurri ondoren, ZEUK ESAN-etik ISILTASUNA ALDE BATERA uztera eta 116.111 telefonora dei dezazuen gonbidatzen zaituztegu, honelako egoera batean aurkitzen den pertsonaren bat ezagutzekotan, laguntza eskaintzeko. Abusuak sufritu badituzu ez gorde zurekin, kontatzea lehenengo pausua da, zaila da baina jende pilo dago zu ulertzeko prest eta lagunduko zaituena, ez eduki beldurrik, BAKARRIK EZ ZAUDE ETA! Animo pilo eta indarra gure partetik!

Agur Markel!! Ez zaitugu ahaztuko!!!

Markel ikastetxea utzi duen lehen hezkuntzako 6. mailako mutiko bat da eta, ikaskide eta irakasleei agur esateko, despedida olerki polit hau idatzi du bertso moduan, ikastetxe berrirantz hegan irten baino lehen.

Besterik gabe, ESKERRIK ASKO!!!

Kaixo denoi!!!

Urria naiz idazten
eta isila pertsonekin,
bara oraingoan hasi naiz sentitzen
Gauzak esan nahi dizkizuedala zuei.

Eskertzen dizuet zuen laguntza, lankidetza eta hainbeste behar dudan ulermena
baina nahi dut jakin dezazuen ikasitako guztia eramango dudala mugagabean

Ez naiz ia inoren laguna,
baina denona izan nahi nuke,
eta otoitz honetan espero dut
zuen belarriak gortuta ez egotea.

Ez zaituzte aspertu nahi banan-banan joanda, amaiezina litzateke eta…
eta mahi dut inor ez dudala ahaztuko zuek jakitea.

Koordinatzaileak, irakasleak, begiraleak, mantentze lanetakoak, jangelakoak…
Beti nire ondoan izan zirenak, ez dut hitzik eman didaten guztia adierazteko.

Laguntza gelako neskez onenak esatea besterik ez,
Ingelesa? Hor ez nabil ibili trebe…
baina… hainbeste lagundu didate
Ia-ia… beldurrek zorabiatu naute.
Eurekin ikasitako guztia neure disko gogor berezian gorde dut,
eta behar dudan edozein egoeratan,
nigatik egin zenuten on guztia erakutsiko dut.

Ez dakit malkorik isuriko dudan,
hobeto utziko dut beste baterako beharbada,
halere esan nahi dizuet ez dudala barkamena eskatzeko eragozpenik
sermoiren batekin edo bestekin hanka sartu badut nik.

Oroitzapen politak ditut gordeko
eta txarrak???… ahaztea hobeto,
denborarekin espero dudalako
dena dela sendatuko.

Gurasoek erabaki dute
institutu batera eramatea…
… faltan botako zaituztet…
nahiz eta… zuek ahaztu gabe, saiatuko nahia bilatzen ordezkoak.

Eskerrik asko, besterik ez…
honela nahi dut adierazi
zuek, zin degizuet,
ahantzi ezingo zaituztet.
Maitasun handiz!!!

Markel 6.B

Norekin fida naiteke? (Ainara, 15 urte)

Lehengo egunean kezkati hurbildu zitzaidan ama, sermoia botatzeko aurpegiarekin edo. Eta baita bota ere!!!. Nire lagun Sonia ikusi omen zuen erretzen eta…

A zelako hitzaldia eman zidan; “…ez ezazu erre, menpekotasun handia sortzen duen droga da, eta baita kaltegarrienetarikoa ere. Ni neu hasi nintzenean ez nekien zertan zebilen, baina zuek nahi duzuen informazio guztia duzue eta…Asko kostatzen da uztea, behin hasitakoan, eta ez dute denak lortzen …” , etabar luzea.

Eraberean, ziurtatu zidan ez zietela ezer aipatuko Sonien gurasoei, baina neskatoarekin bai izan zuela hizketalditxo bat. Horrelakoxea da nire ama; nire lagunari sermoia botatzeko gai da, baina ez da mihiluze bat.

Ulertzen diot. Berak erretzeari uko egin zion haurdun geratu zenean: “txarra da erretzailearentzat, baina baita inguruan daudenentzat ere, eta erabat kaltegarria umekientzat, oztopatu egiten baitu beraien garapen egokia eta baita ondorio latzat sortu ere osasunean -esaten zidan-

Hau da; amak intentzio onak ditu, eta agian horregatik pena handiago eman zidan esan nionean nire lagun Soniari bere amak erosten ziola tabakoa, aitaren bizkarretik.

Egia esan, ez zait batere arraro egiten jendeak hain arrikara handiakin irtetzeak, zeren guraso batzuei karneta kendu beharko liokete edo, bestela, trebakuntza azterketa bat egin.

Nire anaiak esaten dit horrelako gurasoak ikusita, gureak aldareetara igotzeko moduan gaudela, nahiz eta egun guztia matraka ematen pasatzen duten. Asken finean kotsekuenteak dira, eta fida gaitezke beraiengan. Nire amak, aita engainatzen badu, norekin fida naiteke bada?

Ez ditut agurrak batere gogoko (Gontzal, 16 urte)

“Orain dela hilabete eskas egin nuen idatzi batetan, agurrak ez zitzaidala batere gustatzen esaten nuen; eta aipamen hori egin nuen Inglaterrara joan eta familiagandik agurtu behar nintzelako. Ez denbora askorako (hilabetea eskas), baina pena ematen zidan bakarrik joan beharrak beste herrialde batera, beste familia batekin bizitzera, eta hainbat herrialdeetako ezezagun jende mordoarekin egunero bizi, ingelesez mintzatu, etabar; hau da: ikara piskat ematen zidala abentura horrek.

Joan nintzen. egon, eta baita pila bat ikasi ere. Lagun oso onak egin nituen, eta nire baitan isilpean zegoen alde bat ezagutu ere. Irekiago sentitzen nintzen eta barne loturak aske. Gaur egun, argi daukat munduan zehar zeharo ibiliko naizela!!

Ingelesa praktikatu nuen, bai,baina praktikarik onena jente desberdina ezagutzea izan zen. Lehenengo hiru egunak zerbait lotuak izan nituen, baina gero oso ondo pasatu nuen; hain ondo!!! Orain faltan botatzen dut guzti hura,eta batez ere lagunak!! Nork ezango zidan?

Ez da egunik haiekin ez naizena gogoratzen…Mark, Susanne, Shu Wo edo Vicky-rein…denekin. Faltan botatzen ditut, eta pena ematen dit zeren seguraski ez dugu sekula gehiago elkar ikusiko.Bidegabekoa iruditzen zait…eta ez litzateke horrela izan behar. Hain hurbil bizi izan ostean, agurtu beharra. Horrela dira kontuak…”

—o—

Kudeatzaileen oharra: Gontzal ezizena da. Administradoreok, guk geuk, aukeratu dugun izena, hain zuzen ere, idatzi egin duen 16 urteko gaztearen identitatea babesteko asmoz.

URRUTIKO HERRI TXIKI BATETIK NATOR

Orain dela gutxi sahariar neskato baten dei berezia izan genuen. Hiru urterekin heldu omen zen Euskadira, eta gaur egun, hamaseirekin, 4.DBHn matrikulatuta dago. Sendagilea izan nahi omen du.

Bere bizitzako egoera zailez mintzatu zitzaigun. Bere gorputz-azal beltz eta desberdinaren aurkikuntza izan omen zen lehenengo berri mingarria. Mingarria bai, besteekiko desberdintasuna suposatzen zuelako, eta ondoren bakardade ezinbestekoa.

Gutxinaka, bizitzak dakarzkigun gora-beherei eta zergatiei aurre eginez, barneratzen ikasi zuen kontu hura, gurasoen eta irakasleen laguntza hurbilean zuela.

Umetasunaren lurrina bizitzen eta, ezinbestean, aldatzen joan zitzaion urteak aurrera mugi ahala. Horrela bada, 12 urte txikirekin DBHn eman zuen izena ikasketei bide emateko. Beste egoera estropezotsu baten aurrean berriro!!

Hortxe bizi izan zuen beste esperientzia berri bat: betiko lagun eta lagun berrien uztarketa, hain zuzen ere. Nola? Bai, bai…, garai horretan ohi bizitzen dena.

Umetatik ibili izan zara betiko lagunekin. Beraiekin jolastu izan zara, eskolara joan, urtebetetzeak ospatu, etabar kontu konpartitu izan dituzu eurekin. Baina behin DBHn, gauza asko aldatzen dira. Sarritan, leku físikoa bera ere bai. Horrela ez izanda ere, hemendik aurrera ikasleek ez dute izaten ordurarte irakasleengandik jaso izan duten babesik. Bestalde, exijentzia gehiago izaten dute ikasketetan eta ikasle gehiago biltzen dira, handik eta hemendik etorritakoak.

Hortxe sumatu izan zituen nobedate berriak gure deilariak. Jente berria, ilusio berriak eta aspaldiko lagunen eta berrien arteko uztarketaren nahastura eta poza, aldiberean. Non jaio zinen? Nongoa zara? Zein da zure erlijioa? Eta galdera bakoitzak bere lilura edo ikara zekarkion. Umetako ohiartzunak bapatean hortxe berriro, eta horri lotuta une txarren lurrina, baita ere. Nola egin aurre aspalditik itzalpean gorderik egon diren sentimentu hauei?

Otu zitzaion gure neska ausart honi, bidai bat altolatu behar zutela “nagusitan…” “nire herrira…eta hantxe erakutsi dizuet nire jatorria…”. “Bertan dut familia eta erraza izango zaigu non egon, non jan eta non lo egin…”., eta “neu izango naiz denon gidaria…!!”

Hori bai kontu dotorea; hori bai aberasgarria!! Kanpotik etorri arren, biotzean darama neska honek bere gurasoen herria!! Ez al da bere jatorri aldarrikatzeko modu maitagarri bat?

Talde presioa

Orain direla egun batzuk kezkati deitu ziguten Zeukesanera neska-mutil batzut. Dirudienez kuadrilan “ausartenak” hasi omen dira edaten. Hasiera batean gure deilariak ez dira estutu, baina geldiro beste horiek temati hasi omen dira hauek presionatzen edaten has daitezen.

Deilarien taldeko 13 urteko gaztetxo batek aho zabalik utzi gintuen ikuspegi sendo batekin, hots: Gurekin sartzen dira eta gutxi balitz festa izorratzen digute euren itsu penagarriarekin!!!

Benetako lagunak badira ez dizute INOIZ erre edo edatera derrigortu behar, zuek ez nahi ez baduzue erabaki hoti hartu.

Jakin ezazue eskubide osoa duzuela EZ esateko, eta haiek ez dira inor zuei adarra jotzeko kontu horiekin. Modu berean zuek ere egin dezakaezu, eta ez duzue egiten!!!

Badakizue nola deitzen zaion haien jarrerari: Talde presioa. Kontua da lagunarteko batzuk hasten direla “nagusien” gauzak egiten, beren buruari garrantzia eman nahian, baina ez daudenez eroso eta zihur hartu duten jarrerarekin, ingurukoei ziria sartzen hasten dira, eta ez badute horrela ezer lortzen, baita burlaka ere “desfasatuta” zaudela konbentzitu nahian. Erabat oker dabiltza, zeren edateak edo erretzeak ez du zerikusirik aurrerakoia izatearekin.

Batzuetan ez dugu jakiten nola eman ezetza, agian txarto gelditukoaren beldurrez, eta orduan gogoz kontra beraien sarean sartzen hasten gara. Dena dela, beti da hobe gauzak garbi uztea, eta norberaren erabakia ausarti plazaratzea.

Badaude moduak presio hori gainditzeko edo gutxienik baretzeko. Ondorengo adibedeak baliogarriak izan daitezke ahalegin horretarako.

•   Ahalik eta lasaien esan: “ez, eskerrik asko, baina ez dut nahi”
•   “Ez daukat gogorik, ez zait gustatzen eta ez daukazu berriz eskaini beharrik”.
•   “Lagunak gara eta lagunartean inor ez da derrigortu behar. Zuk egin nahi duzuna, baina errespetatu nire nahia”
•   Gaur ez; agian hurrengo batean. Esango dizut nahi badut. Lasai.
•   Ez dut edan nahi, burua argi nahi dut eduki bihar eta.
•   Ez, ez, erabat txarto ipintzen nahiz eta ez dizuet festa izorratu nahi

Kontatuko diguzue nola joan zaizuen kontu hau eta zein esaldi izan den baliogarriena.
Deitu ziguten neska-mutilei ondo etorri zaizkie trikimailu hauek. Kontau EZETZ esaten jakitea da, eta hori entrenatu beharra dago. Has gaitezen beraz!!!Animo!!!