Kontsultak – Zeuk Esan 116111

Beldurtzen gintuen eguna heldu da!

Gogoratzen naiz, aspaldi sartu zitzaigun deia batez.Hartan, laguntza eskatu zigun 11 urteko neskato batek. Eva izena jarri diogu. Hilekoa jaitsi omen zitzaion lehenengo aldiz eta bazituen kexu eta zalantza batzuk, horren harira.

Klasean bera izan omen zen lehena kontu honetan, eta lotsa ikaragarria bizi izan zuen. Berehalako unean dutxan sartu zen txarto eta zikin sentitzen baitzen. Jota esperientziaren zurrubiloan.

Evak jakin nahi zuen bere sentsazio hura normala zen ala ez, zeren gertatutakoa gutxi izan balitzaio, ama pozarren hasi omen zitzaion algara betean “nire alaba egin da emakume!!!”deidarka, alabak berria eman zionean. Batetik amaren poza eta bestetik bere lotsa.

“Nor dago ondo, ni edo nire ama?”-esan zigun.

“Biok”-erantzun genion “Beldurtzen gintuen eguna heldu da!” irakurtzen jarraitu

Ez baduzu deitu inoiz ez “ cuentapenas”en telefonora ez zara izan umea”

-Jajaja.benetan ez duzula inoiz deitu 116111ra txantxetan??

Egia da bai, Euskadiko adingabe askok noizbait deitu dutela Zeuk Esan zerbitzura txantxetan; linea betetzen beste batzuentzan. Baina askoz gehiagok zalantzaren bat edo beste izanda, . arazoren bat konpartitu behar izan dutenean, nora joan jakin ez dutenean, ikastetxean edota lagunekin arazo bat izan eta gero, etxeko harremanekin kezkatuak daudenean, etabar, deitu digute.

Baita heldu askok ere. Besteak beste, gurasoak edota adingabeekin harremanak edo ezagutza duten persona kexkatuak ere izan ditugu deilari.

Zerbitzua dohakoa eta anonimoa da. Psikologia eta gizarte zerbitzuetako profesionalak kudeatzen dute, eguneroko bizitzan sortzen diren zalantzetarako informazioa, eta aholkularitza emanez.

Zertan ari garen zehatz mehatz? Besteak beste, honako kontuetan aritzen gara: Berdinen arteko arazoak bideratzen ditugu, eskolan sortzen diren erlazio arazoetan ere saiatzen gara laguntza ematen, etxeko harremanetako iskanbiletan, babesgabeziaren zalantzen harira, etabar luzea.

Egoera larriak sumatzen ditugunean, dagokion erakundeetara jotzen dugu. Guretzak familia, hezkuntza zerbitzuak eta gizarte zerbitzuak , besteak beste, auzo lana egiteko asmotan, bide lagunak ditugu.

Ordutegi zabala daukagu. Lan egunetan goizeko 9etatik gaueko 9ak arte. Eta asteburuetan eta jai egunetan, goizeko 12etatik arratsaldeko 8ak arte.

Kontutan har ezazu!! Adingabekoa bazara edo adingabeko batekin kezkatua bazaude, edo zalantzaren bat badaukazu, 116111era deitu!!!

Beste aldean gauden profesionalok entzungo zaitugu, ondo ederto!!!

Zeuk esan…..egun on!!!

Lagun ona

Gaur jaso dugu bene-benetako dei zoragarria bat, hainbat txatxaren bitartean.

Hamalau urteko neska bat izan da gure 116111 telefono zenbakia markatu duena. Kezkatuta agertu zaigu bere lagun baten arazoak direla eta. Antza lagun horrek ez du ea ezer jaten; erabat ahul eta argal dago aspaldi, baina bere burua lodi ikusten du. Gure deilariak uste du bere laguna anorexiaz jota egon daitekeela.

Biak doaz ikastetxe batera eta bertako irakaslegoa arduratuta dago lagunagatik. Egin behar den modura, ipini dira harremanetan neskaren gurasoekin eta ematen du laster sendagilearengana eramango dutela laguntza emateko.

Baina gure deilaria zerbait gehiago egin beharrean dago eta ez daki zer. Esan diogu nahiko egiten dagoela eta lagunaren ondoan egotea dela egin dezaken gauzarik hoberena. Gurasoek eta sendagileek emango diote behar duen babesa eta laguntza,baina lagun baten berotasuna ezinbestekoa egingo zaio trantze horretan.

Gure laguntza izango du deilari honek nahi duen guztirako. Honelako gazteak zaindu beharrak daude eta. Horregatik ba, pozik gaude honelako deia pozgarriak baitira.

Argazkia Flickr (CC)-tik

Esaiguzu mutil!

Kaixo txarto sentitzen naiz!. Hilabete dela ama hil zitzaidan. Gainera, nire aita ospitalean dago eta ezin naiz egon berarekin. Bi anai nagusi ditut, beraien familiekin, hemendik kanpo bizi direnak. Haiekin joan behar naiz, herritik at. Lagunak utzi behar ditut…Bakarrik egongo naiz…triste sentitzen naiz…nire bizitza kaka bat da…!

Honelako dei bat sartu zitzaigun zerbitzuan orain direla hiru hilabete, gutxi gora behera. Mutikoa jota zegoen, nahastuta eta baita beldurtuta ere. Hamalau urte eskas gainean eta hain kontu latza bizi izan behar!!

Zer egin honelako dei baten aurrean? Esango dizugu zer egin genuen: adi entzun. Batez ere, entzun, buru eta bihotz. Ez ginen ohikoak diren leloetan jausi. “…pasatuko zaizu…!, ala…gogorra izan behar zara…!! Ezta okurritu ere; zeren honelako egoera baten aurrean ezineskoa da gogorra izatea, normalena txarto egotea baita.

Entzun, ulertzen saiatu, sostengua eman, barrua arin zezan prestu egon.

Geldiro, geldiro eta atsekabea baretu ala, lagundu genion egoera horren alde onak miatzen, garai txarretan ere zer onik badago eta. Inguru berriak ezagutuko zituen eta anaiekin kontaktoa berreskuratzeko aukera ere izango zuen, eta baita lobekin ere. Bere lagunez ere mintzatu ginen, eta nola agurtu haiek “gero arte batekin”, harreman horien ez baitziren galduko. Gainera, berriak egingo zituen …

Guretzat ez zen samurra izan, baina are zailago izan zen berarentzato. Hiru ordu laurden luze pasatu zituen mutikoak negarrez, baina negarraren jarioak barrua lasaitu zion zertxobait. Sabeleko mina baretzen den bezala oka egin ondoren, barrua hustu zitzaion zatio baterako.

Gurekin ez zeukan zertan agurtu beharra, noski, eta hurrengo hizketalditxo baterako lotu ginen. Gustura hartu zuen gure proposamena, jakin bazekien sentitzen zuen tristuta ez zitzaiola uxatuko egun batetik bestera.

Urduri, lagunaren lasaitasun susmagarriaren eraginez

Joan den astean kontsulta berezi bat jaso genuen gure 116111 telefono zenbakian. Maria deituko diogu deia egin zigun neskato nerabeari. Bera, erabat urduri zegoen eta lagun batek, egunak arinago, esan zion kontu batekin hasi zen. Lagun hark esan zion, nola inguru hurbileko gizonezko bat “eskua sartzen saiatu zitzaiola”, nahiz eta askenik lortu zuen alde egitea, “beste barik”.

Dirudienez, lagunak ez omen zion eman aparteko garrantziarik gertatutakoari. Aldiz, Mariak ezin zuen utzi pentsatzea lagunak kontatutakoaz, eta horren harira deitu zigun aholku eske.

Mariaren deia adibide ona dugu, nagusien blogego azkenengo postean aipatutako “angustia”k, inguruan duen eragina nolakoa den hobeto ulertzeko. Nahiz eta berari ez zitzaion gertatu ezer, lagunak kontatutakoa erabat mehatxugarria iruditu zitzaion, eta baita barrenean urduritasun bitxia sortu ere.

Adi entzun eta lasaiaraztea izan zen hastapeneko lana, Mariarekin. Laguna nahiko trankil zegoenez, berarekin hitzegitea aholkatu ziogun. Asken finean, ondo etorriko zitzaion Mariaren preokupazioaren lekukotasuna, eta baita haren ikuspegia ere. Horrelako kontuak ez dira, inolaz ere, ahuntzaren gauerdiko eztula, eta gaur norberari gertatzen zaiona, bihar beste bati gerta dakioke, are gehiego neurririk hartzen ez bada.

Ohitura dugun modura, lagurari luzatzeko konbidapena zeuk esan 116111-era deitzeko, kontu hori guztia lasai tratatzeko, esan genion gure deilari Mariari. Zeresanik ez, komenigarria izan ohi da honelako gertakariak direnean, inguruko nagusi baten babesa eta laguntza aurkitzea.

Luzaroan mintzatu ostean, lasaitu ederra hartu zuen Mariak. Zeharo konbentzituta lagunarekin hizketalditxo bat izateko, agurtu genuen. Oraindik ez digute bueltatu deia, baina badakigu ongi bideratuta utzi genuela kontua.

“Cuentapenas”-ak

– Kaixo! ¿Es el Cuentapenas?
– Ez, hemen ez dugu penarik kontatzen, baina nahi baduzu entzuteko prest gaude.

Egia esan behar badizugu, 116111 Telefonoan gaudenok, ez dakigu nola sortu den “Cuetapenas”deitzearen kontu xelebre hau. Ez dakigu talde konkretu baten gauza den, edo hainbat tokitara zabalduta dagoen horrela deitzearena. Kontuak kontu, nahiko sinpatikoa iruditzen zaigu.

Horrela ezagutzen gaituztenek, nonbait, islatzen dute nola ulertzen duten gure lana. Egia da bai, arazoak etabar entzutea dela gure lan honen zati nabarienetako bat. Ez da samurra eginkizun hau; nork entzun nekez izaten baitugu.

Maiek badute gai honi buruzko istorio polit bat. Kaixa edo saku txiki batetan gordeta edukitzen dituzten, egurrez eginiko eta kotoiz jantzitako, panpinak dira hemen kontatuko dizugun pasarte goxo honen protagonistak.

“Tristuraz goibelduta zaudenean, har ezazu panpintxo bat eskuetan eta konta iezaioazu barruan gordeta dituzun sekretu horiek. Gerora, den dena kontatu ostean, burko azpian gordeko duzu zure lagun berria hori. Goizean, izartzerakoan, barrua garden sentituko duzu, eta zure barru-iluntasuna oroitzapen txar bat baino ez da izango. Den dena, papin hauen magiagatik”. Ba al dakizu nola deitzen diren panpin hauek: “Cuentapenas”-ak

Ipuin honen berri izan genuenean, zalantzak sortu zitzaizkigun mexikarrak izango ote zirelakoan gure deilariak. Jejeje!!.Azken finean, panpin horien lanak eta gureak badute zerikusia, hau da: kezkak entzun, eta posible den neurrian, lasaitze bidean lagundu.

Neska-mutilok, “Cuentapenasak” hemen gaituzue esku bat botatzeko prest. Bitartean, Bejoin deizuela!!!

Maitasunaren ikasgaia

Uda eta festa giroan ibili ostean, eskolara bueltatzeko garaia iritsi da. Urria hastera doala, pentsa dezakegu gazteak gogor arituko direla eskola lanetan; batzuk behintzat…

Aurrekoan neska baten deia izan genuen 116111 ean. Eskolarekin zerikusia zuen deia, hain zuzen ere, zeren esaten zigun gogoz zegoela klaseekin hasteko, nahiz eta aurreko kurtsoan gauzak ez zitzaion ondo joan.

Hasieran ez genion ondo ulertu nondik nora zetorkion ikasterako gogo berri hori, baino hizketan ari ginela, argitu zigun nondik nora sortu zitzaion ikasketetarako grina berria: maitasunetik. Ikasi nahi du, maiteminduta dagoelako…

Hamabost eguneko udaleku batean, Sevillan, mutil bat ezagutzu zuen, eta dirudienez guztiz txoratuta gelditu omen zen gure neska. Orain Tuenti eta wathsappean bitartez txateatzen dute, elkarrengandik urruti baitaute. Hamabost urte dute bai batak eta bai besteak, eta ez dute ez adinik ez eta dirurik batetik bestera bidaiatzen ibiltzeko. Kontu latza beraz.

Neskatoaren gurasoek alabaren egoera sentimentala ikusirik, esan die kurtsoa ateratzen badu Sevillara joango direla udarako, maitale biak gertu baino gertuago egon daitezen. Hortik doa beraz neskaren bapateko eskolarako motibazioaren arrazoia. Amodioa!!!!

Ez dago batere gaizki –esan genion–

Hasieran aipatzen genuen harira, motibazio iturria pertsonala izaten da, eta era askotako akuiluak dira ongietorriak helburu on bat lortze aldera zuzentzen bagaituzte. Dena dela, ezin gorde gure zalantzak gure neskaren motibazioaren inguruan.

Ahal izando du gure poxpolinak hileetan zehar konpromisoa mantendu?
Eta zoritxarrez mutilarekin duen harremana hozten bada, nolako eragina izango luke gertaera honek bere ibilbide akademikoan?
Ez litzateke hobe gure neskaren ikasterako grina barrukoiago balitz? Pasatu egin ote dira gurasoek bidaiaren kontu horrekin?
Ez al daude kanpo motibazioarekin bakarrik animatzen neskatoa? Agian ez liokete irakatsi behar, badaudela derrigorrez egin behar diran zeregin batzuk?
Ez luke ikasi beharko benetako saria ongi eginiko lanean dagoela?

Beno, denborak esango digu nola joan zaion urtea gure deilariari. Seguraski berarekin jardungo gara urtean zehar, eta hori dela eta nahiko genuke zuen laguntza, ikuspuntua eta hausnarketa kasu honi buruz. Esku bat botatzeko prest? Zain izango gaituzue….

Esan ala ez esan?

Orain direla hile batzuk atal honetan “Egin ala ez egin…” izeneko post bat idatzi genuen. Hartan neska mutil askok izaten dituzten zalantzak lehenengo harremanaren inguruan plazaratu genituen.

Gaurkoan beste galdera batekin gatoz, hau da: Esan ala ez esan?

Egoera askotarako du aplikazioa galdera honek. Hemen adibide batzuk:

Esango diet ala ez haurdun nagoela?
Inoiz deitu digute neska gaztetxoek egoera horretan, kezkaz beterik. Jakin badakigu esatearena trantze latza izan behar duela, baina ezinbestekoa egiten zaigu gurasoenganako bidea har dezatela komendatzea. Azken finean haurdunaldia aurrera joan ahala(horrela aukeraturik) ,igarri egingo zaio, eta bide guzti horretan babesa eta gozotasuna beharko du.

Esango diet ala ez sei “penka” ditudala?
Beste klasikoa bat dugu hau. Gurasoen erreakzioaren beldur izaten dira askotxo emaitza traketzak jaso ondoren. Beraiei dagozkie eskutuan ibiltzea edo aurpegia emanaz egia esatea. Arinago edo nekezago aita-amak beti enteratzen dira izandakoarekin eta orduan haserrea mardulagoa izan liteke. Erantzunkizuna hartzen ikasi beharra dago, norberaren ibilbidearen jabe izaten ikasteko.

Esango al diot nire bikoteari beste bat gustatzen zaidala?
Amodiozko ditxosozko lalantzak!! Bai gaztetan eta bai heldutan inor ez gara libretan honelako kontuekin. Erabakia beti dago norberaren teilatuan, eta horretarako kontuan hartzekoak emengo hauek: lagunari egin diezaiokezun mina gezurretan ari baza, eta zuk zuri min emateko duzun arriskua zure egiari bizkarra ematen bazabiltza.

Guzti hauetarako ezin esan erantzun borobilik dagoenik, zeren kasu bakoitzak bere berezitasunak eta ñabardurak ditu. Ongi aztertu beharra dago auziaren mamia erantzuna gauzatzeko behar bezala.

Aipatutako zalantzak nola erantzungo zenuke zuk?

Maitetxo artzaina

Dagoeneko denok ezagutzen dugu Artzaina eta Otsoaren ipuina. Bai, ezta?

Lehengo egunean neska gazte batzuren deia sartu zitzaigun 116111ean: ipuin horrekin zerikusia zeukan deia, hain zuzen ere.

Hauek, neska lagun baten ustezko amodioa kontuekin liluratu zeuden. Dirudienez Maite (horrela deituko diogu neska honi) hainbat amoranterekin ibilia omen zegoen, eta bere hitzetatik ondorioaztatzen omen zitzaion bide berean jarraitzeko grina.

Inbidiak eta harridurak eraman zituzten gure deilariek Maiten uztezko ligue bati galdeketa motz zein zorrotz bat egitera.

Benetako kontua hemen hasten da. Zer dela eta? Mutil hori aho-zabalik gelditu zitzaien, galdetu ziotenean ea Maiterekin ibilia zen. Behin eta berriro ezetz zioten mutilak, haserre puntura heldu arte. Bat-batean, mutila alde batetara utzi eta arrapaladan Maiteren bila irten ziren, hari azalpenak eskatzeko asmoarekin.

Topatu bezain laster, aurpegiratu zioten mutilarekin izandakoa eta …;Maite, estu, negarrez hasi zen. Bai, aitortu zuen gezurretan ibili zela…aspalditik!

Dei egunean, kezkati ageri zitzaizkigun neska hauek beren lagunaren portaera baitzela. Ez zekiten zein izan zitekeen gezur potolo horien arrazoia, eta hori galdetu ziguten. A zelako galdera beraz!!

Arrazoiak asko izan daitezke!! Baina agian autoestimu arazoren bat edo beste egon daiteke portaera horien azpian. Gezurrak era askotakoak izan arren, gure kanpo-irudia hobetzeko gezurrez baliatzen garenean, autoestimu baxuaren hipotesia kontutan hartzekoa dugu. Dena dela, hori Maitek bakarrik jakin lezake.

Zer erantzun genien neska hauei? Maiteri esateko, beraiengandik onartua nahi badu izan ez daukala zertan ez diren gauzak asmatzen ibili beharrik.. Konpromesu hori hartu zuten neskato hauek. Ikusi egin behar zerbaiterako baliogarri ote zitzaien denei. Eraberean, gure 116111 telefono zenbakia eskuragarri zeukatela gogoratu genien, eta horren berri emateko Maite lagunari, baita ere.

Lagun ona

Gaur jaso dugu bene-benetako dei zoragarria bat, hainbat txatxaren bitartean.

Hamalau urteko neska bat izan da gure 116111 telefono zenbakia markatu duena. Kezkatuta agertu zaigu bere lagun baten arazoak direla eta. Antza lagun horrek ez du ea ezer jaten; erabat ahul eta argal dago aspaldi, baina bere burua lodi ikusten du. Gure deilariak uste du bere laguna anorexiaz jota egon daitekeela.

Gure laguntza izango du deilari honek nahi duen guztirako. Honelako gazteak zaindu beharrak daude eta. Horregatik ba, pozik gaude honelako deia pozgarriak baitira.