Atalik Gabe – 2 orrialdea – Zeuk Esan 116111

Gure hobe beharrez egiten omen dute

Hemen uzten dizuet gure lagun batek oparitu digun hausnarketa baten testigantza. Ez dakit zer iritsi izango duzuen irakurri ostean. Dena dela, ematen du edozeni gerta liezaiokeen kontua dela.

“Dardarka daukak familia. Batzuetan gustatuko litzaidake nire gurasoek ez balira ezertaz enteratuko; ez irratirik, ez telebistarik, ez egunkaririk, ez ezer…Behintzat oporraldian. Gauez irteten bagara festara, egundoko matraka entzutea tokatzen zaigu beti.

Ikaratan bizi dira, zerbait itsusia gertatuko ote zaigunaren beldurrak ez die lorik egiten ere uzten. Eta noski, gu gara beraien paranoien pagano bakarrak…Guk ez diegu gugatik sufritzera derrigortzen, kontxo!!! Beti hegoak mozten, euren ikaren aitzakiaz…!!!

Baina, amorrua alde batera uzten dudanean, bapatean ohartzen naiz gurasoen izua ez dela tontakeria hutsa. Joe…ematen du geroago eta eraso gehiago daudela; batez ere, eraso sexistak .Kalea gauez ez da tokirik seguruena, eta horregatik irteten garenean kontzertu batera edo ligatzera, taldean ibiltzea dugu irtenbide bakarra, badaezpada noski. Zu…gurasoen matrakak batetik eta kalean ikaraz ibili beharrak bestetik, izugarrizko ernegua sotzen dit!!

Jakin badakit, beste toki batzuetan askoz ere gehiago sufritzen dutela gurekin alderatuz, eta baita sarritan arrazoirik gabe kexatzen garela ere. Dena dugula. Konforme, ados!!Baina errebelatu egiten naiz honelako biolentziaren aurrean! Ezin dut ulertu zergatik, eta gainera erasoaldia horiek guztiak., gurasoei ematen die arrazoia”

Barre egiteko, fikziozko irakurketa bat

lecturas fantásticas - fikziozko irakurketak — lecturas fantásticas – fikziozko irakurketak

Irakurtzen hasi berri naizen liburu bati buruz nahi dizuet berba egin.Agian, orain izan dezakezue une aproposa irakurtzeko. Ikasturtea hasi berri duzue eta laster denbora gutxiago izan dezakezue irakurtzeko eta…

Nola?, zer esaten ari naiz? Irakurtzeko BETI dago denbora!!!

Gustoko baduzue fikzioa, magia eta barre egitea, Mort irakurtzea gomendaten dizuet. Terry Pratchett da idazlea. Autore honen Brujas de viaje ere irakurri dut

Zergatik dudan gustoko? Fikzioko istorio bat da mundo ero batean, non magia egoera guztietan agertzen den, eta horren harira idazleak, berak, pasarte xelebre eta barregarriak sortzen ditu.

Bere liburuetan, noiznahi, parodiak egiten ditu edota baita hainbat autoren ideiak hartu ere; besteak beste J. R. R. Tolkien, Robert E. Howard, H.P. Lovecraft edoWilliam Shakespeare-nak. Mitologia, kontakizun herrikoiak eta maitagarrien ipuinak ere hizpide ditu. Aldiberean, paralelismo satirikoak egiten ditu egungo gai kultural, teknologiko edo zientifikoekin. Iruzkin horiek irrigarriak eta apartak dira.

Egiten ditudan barre algarak entzun eta, etxekoei jakinmina sartzen ari zaie eta laster irarkurtzen hasiko direlakoan nago.

Eriotzak, Mort ikastun bezala kontratatzen duenean hasten da akzioa. Mort mutik mehe eta baldar samarra izanik, denbora gutxira karguan geratzen da eta, ondoren, Eriotzak atseden labur bat hartzen du. Mundodisco-ko tabernak bisitatzen dituen artean burutazio filosofikoetan nahaste da…

Ondorengoa, hobe duzue irakurtzea, agian, gustatuko zaizu eta!

Bai, badakigu kurtso berria hastear dagoela!!!

Gaur hamasei urteko neska batek deitu digu amorratuta erabat, kurtsoaren hasiera dela eta, hedabideek ez omen daukate beste gauza hoberik kurtso berriaren hasieraz mintzatzea baino. Hauek bere hiztzak…:

“Arraro sentitzen ari naiz egunotan, eta askenean konturatu naiz nondik datorkidan sentsazio hura; hau da: “depre” nago, beroa, tirantedun kamisetak eta sandalien garaia bukatzear dagoelako.

Baina orain suminduta nago. Irratian, egunkarietan, telebistan, okindegian eta persona nagusien artean, egundoko berri hura besterik ez da hizpide: “Erne, gertu , hemen dugu eta opor osteko estresa!!!

Ematen du krisialdia bukatu dela, zu!! Kezka eta buruhauste guztiak lanerako bueltarekin lotuta daude orain!!!

Era batean, normala dela usted dut, baina bestalde esango nuke beraien artean kutsatu baino ez direla egiten matraka berari bueltak eta bueltak emanaz.

Ba bai, egia da; oporrak amaitu egiten dira eta egunerokora bueltatu beharra dago, nahiz eta jende askok nahi ez izan. Nik usted dut ezin dutela gozatu lantokian. Nire amak esaten dit zoriontsua dela lana duelako, eta ez daukala asmorik kexuka hasteko.

Esango nuke, nerabeok ere nagusien jokabidea dugu kontu honetan. Kurtsoaren hasieraz mintzatzen garenean, beti da era izugarrian, zeren ematen du munduaren amaiera hurbil dugula. Gogaituta nago eta ez dut gura behin eta berriro kexuz eta “rollo txarrez” bizi… ;“a zer nagia!” edo “zer rollloa!” ahoan dituzten umeak datorkizkit burura eta

Ikaragarri pasatu izan ditut hiru hilabete hauek. Zeruan nengoela ematen zuen; baina orain bueltatzea tokatzen zait, eskolako lagunekin elkartu eta oporren berri eman eta hartu. Ez zait erraza egingo; badakit, baina ez dago besterik egunerokoa bizitzen ikastea baino… Ez ala? Gainera, egia esan behar badut, ba badaukat lagunek ikusteko gogoa, gehienak ekainetik ikusten ez baiditut

Aurten Batxillergoan hasten naiz, eta naiz eta ikastea ez zaidan larregi gustatzen , badaude aspalditik ezagutzeko gogoa ditudan ikasgai batzuk.

Eta ez da dena bukatzen jadanik. Oraindik badaude jai batzuk non emango ditugun asken dantzak eta…Gero neguko arropak jasteko gogoa ere etorriko zaigu eta honekin batera garaiko gozamenetan murgiltzeko aukera.

Haserre nengoen hasieran, zeren inguratzen nauen rollo txar guzti horrek ez dut ni kutsatu eta goitik behera deprimituta uztea. Aurrera nahi dut begiratu, naiz eta ez dakidan behar beste iratzargailu izango ditugun etxean, lehengo egunetan!!!

Kurtso Berria eta bere Pelikulak

vuelta al cole

Seguruenik neska-mutil asko hasita egongo dira honezkero aurki ikasturte berria hasiko delako ideiari bueltak ematen. Gutxi-asko, asko pentsatzen arituko dira zer ikaskide izango dituzten ikasgelan ondoan, tutorea zein izango den, edo aurtengo ikastaldian zein zaila gertatuko den mate ikastea.

Eta normala da, eta ondo iruditzen zaigu horrela izatea. Arazoa da hainbat neska-mutil, “pelikula” horrekin hasten direnean, okerrenean jartzen direla, eta nola edo hala, sarri askotan, horrelako pentsamenduek institutuko lehen egunean aurretiazko jarrera negatiboarekin joatea eragiten dutela.

Azken egunotan ildo horretan doazen hainbat dei jaso ditugu gure 116.111 telefonoan. Horietako lehena aurten batxilergoan hasiko den mutil bati buruzkoa da. Etapa berria da eta, antza denez, urduri eta zalantzati dago horren aurrean, ikuspegi akademikotik. Zaila izango ote den kezkatuta dago, gutxiegi aterako duen, irakasleak zorrotzagoak izango diren, etab. Jakina, Zeuk Esan atalean esan diogu lan egin egin beharko duela, baina lasaitu egin dugu (eta lasaitu egin gaitu), maila horretara batez besteko notarekin iritsi dela esan digunean. Hau da, bide horretan jarraitzeko eta seguru ez duela arazorik izango.

Bigarren deiak alderdi sozial batekin zeukan zerikusi handiagoa. 13 urteko neskatila zen, aurten beste ikastetxe batean hasiko dena, institutu berri batean. Ondorioz, neska, berez, inor ezagutzen ez duen gela batean lurreratuko da. Guztiarekin ere, oso logikoa, bere kezka. Aurreko kasuan bezala, lasaitzen saiatu gara, eta esan diogu ahal den heinean eta bere ardura guztiz normala izanik ere, zer gertatzen den itxaroteko , hau da, ez duela zertan okerrenean jarri eta inork ez diola hitzik egingo pentsatu, seguruena delako hori ez dela gertatuko eta, ez dakienez, ez duelako zertan horrelako pelikularik egin.

Jarraibide hori, finean, guztiz baliagarria da bi kasuetan. Alegia, balekoa da gaztetxoak bueltaka ibiltzea ikasturte berria nola hasiko duten, baina, ahal dela, ez daitezela ideia itxiekin joan, ez ditzatela aurreikuspen zurrunak egin eta, finean, ikasturte berriak seguru ekarriko dizkien sorpresez disfruta dezatela.

Nolanahi ere, Zeuk Esan taldeak atsegin handiz entzungo die gai horiekin burua hausten dabiltzan neska-mutil guztiei, eta oso pozik opako die guzti-guztiei 2014-2015 IKASTURTE ZORIONTSUA!!!

Erresilentzia: Bizitzara lotzun gaituen ikuspegia

Melendiren abesti baten ondorioz….

Orain dela egun batzuk, Bizkaiko neska baten mezua jaso genuen blog honetan hurrengokoa argitaratzeko eskatuz, denok irakur dezazuen eta laguntza eskaintzen duela sentitzeko.

Kaixo neskak, Nekane naiz, istorio txiki bat kontatu nahi nizueke, beldurrezkoa, baina amaiera zoriontsu batekin….Istorio bat, niretzako, hitz egitea debekaturik dagoen gai bati buruzkoa da….

Orain dela hilabete batzuk, nire lagun mina eta ni pipak jaten ditugun enparantzan geunden, youtube-an Melendi entzuten, izugarri gustatzen zaigu….

Erreprodukzio zerrendan, “La tortura de Lyss” izeneko abestia agertu zen, aita baten bere alabarenganako abusu sexualei buruz hitz egiten duena, oso gogorra da…Ni, momentuan, piztu nintzen eta bere alabaren lañotasuna lapurtu duen aita honen aurkako mezuak botatzen hasi nintzen.

Nire bakarrizketan murgildurik, nire laguna mutu geratu zen baina ez ninduen harritu, astakirten hutsa bainaiz….Baina bat-batean negarrez hasi zen eta ahal izan zuen moduan hurrengokoa esan zidan: “Zuregan konfiantza izugarria daukat, inoiz kontatuko duzula espero dut, bestela….” Eta, momentu horretan, ezusteko berria bota zuen! Nire lagunari buruz dena nekiela pentsatzen nuen, baina ez zen horrela, besarkada izugarria eman nion, mutu geratu nintzen….

Nire laguna eta bere ahizpak bere aitarengandik abusu sexualak sufritu zituzten; egoera, zorionez, ahizpa txikiaren berrikuste batean antzeman zen.Horregatik, euren aitite-amamarekin bizi ziren. Gaur egun, jadanik nagusia da eta psikologoak bizi izan duen guztia berreraikitzen lagundu dio, daukan zauria pixkanaka sendatzeko. Orain, indartsuago sentitzen da nahiz eta ezin ahaztu….

Hortik aurrera, nire laguna laguntzeko denetarik irakurri nuen, gidaliburu bat bilatzen nengoen baina ez da existitzen, bai, ordea, lagundu diezaioketen hainbat profesional….Nik ezin diot ahazten lagundu. Berak esan dit hobeto sentitzen dela kontatu zidan unetik, konfiantzazko pertsonekin sekretua partekatu zuen unetik…Ez dakizue nola lasaitzen nauen hori entzutea!

Imajinatzen nituen baino kasu gehiago daude, %20ko pertsonek abusuak pairatzen dituzte haurtzaroan, zoritxarrez, oso zailak izaten direnak antzematen eta oharkabean mantentzen dira, familia barnean izaten baitira. Sarritan, gainera, amak abusuei buruz kontzienteak izaten dira baina ez dute salatzen, nire lagunaren kasuan bezala. Umeek ez dute abusu hauek saihesteko gaitasuna, nagusiengandik bortxatuta izaten baitira eta inolako babesik gabe…

Hau irakurri ondoren, ZEUK ESAN-etik ISILTASUNA ALDE BATERA uztera eta 116.111 telefonora dei dezazuen gonbidatzen zaituztegu, honelako egoera batean aurkitzen den pertsonaren bat ezagutzekotan, laguntza eskaintzeko. Abusuak sufritu badituzu ez gorde zurekin, kontatzea lehenengo pausua da, zaila da baina jende pilo dago zu ulertzeko prest eta lagunduko zaituena, ez eduki beldurrik, BAKARRIK EZ ZAUDE ETA! Animo pilo eta indarra gure partetik!

Nire Mendetasun Ezezaguna…

Orain dela hilabete batzuk Igorrek (alegiazko izena) Zeuk Esan telefonora ditu zuen, Haurtzaro eta Nerabezaroaren Arreta Telefonora; 17 urteko gipuzkoarra da, eta esan zigun lehendabiziko gauza zera izan zen: “Neskalagunak utzi egin nau, ez daukat konfiantzazko lagunik, eta eguna amarekin sesioan igarotzen dut, nire bizitza kakatzarra da…”.

Nolatan uzten du hain mezu negatiboa adin horretako gazte batek telefonoa hartu eta berehala? Igor bere historia kontatzen hasi zen…

Naroarekin, neskalagunarekin, orain dela bi urte ibiltzen hasi zela esan zigun. Dioenez, neskak utzi egin du bera asko aldatu delako, eta egun osoa haserre egotea leporatzen omen zion, eta Igor gezurretan ari zela sentitzen zuelako eta ikastetxean baino ikusten
ez zuelako, eskolara joaten zen egunetan… Igorrek aitortzen du Naroak arrazoi pittin bat bazuela…

Kontatutakoa entzunda, gezurretan eta neskalagunari denbora gutxiago eskaintzen zergatik ibiltzen zen galdetu genion, bere izaera zergatik aldatu zen eta zergatik ez zen eskoletara joaten…

Mutilak aitortu zuen lagunek beraz paso egiten dutela, irteten direla eta eta ez diotela deitzen eta, baten batek, nonbait, haserre egoteko motiboak bazituela, diru dezente eskatu eta oraindik ezin izan ziolako itzuli… Igorrek, triste, aitortu zuen orain bi lagunekin baino ez duela hitz egiten Whatsapp bidez.

Berriro ere galdetu genuen ea bere ustez betiko koadrilak zergatik ematen zion bizkarra eta ea zer zen zorretan “diru dezente” izate hori… Finean, nerabe honek erantzunak ematea behar genuen eta, ondorioz, bere buruari ere erantzutea.

“Nire Mendetasun Ezezaguna…” irakurtzen jarraitu

URRUTIKO HERRI TXIKI BATETIK NATOR

Orain dela gutxi sahariar neskato baten dei berezia izan genuen. Hiru urterekin heldu omen zen Euskadira, eta gaur egun, hamaseirekin, 4.DBHn matrikulatuta dago. Sendagilea izan nahi omen du.

Bere bizitzako egoera zailez mintzatu zitzaigun. Bere gorputz-azal beltz eta desberdinaren aurkikuntza izan omen zen lehenengo berri mingarria. Mingarria bai, besteekiko desberdintasuna suposatzen zuelako, eta ondoren bakardade ezinbestekoa.

Gutxinaka, bizitzak dakarzkigun gora-beherei eta zergatiei aurre eginez, barneratzen ikasi zuen kontu hura, gurasoen eta irakasleen laguntza hurbilean zuela.

Umetasunaren lurrina bizitzen eta, ezinbestean, aldatzen joan zitzaion urteak aurrera mugi ahala. Horrela bada, 12 urte txikirekin DBHn eman zuen izena ikasketei bide emateko. Beste egoera estropezotsu baten aurrean berriro!!

Hortxe bizi izan zuen beste esperientzia berri bat: betiko lagun eta lagun berrien uztarketa, hain zuzen ere. Nola? Bai, bai…, garai horretan ohi bizitzen dena.

Umetatik ibili izan zara betiko lagunekin. Beraiekin jolastu izan zara, eskolara joan, urtebetetzeak ospatu, etabar kontu konpartitu izan dituzu eurekin. Baina behin DBHn, gauza asko aldatzen dira. Sarritan, leku físikoa bera ere bai. Horrela ez izanda ere, hemendik aurrera ikasleek ez dute izaten ordurarte irakasleengandik jaso izan duten babesik. Bestalde, exijentzia gehiago izaten dute ikasketetan eta ikasle gehiago biltzen dira, handik eta hemendik etorritakoak.

Hortxe sumatu izan zituen nobedate berriak gure deilariak. Jente berria, ilusio berriak eta aspaldiko lagunen eta berrien arteko uztarketaren nahastura eta poza, aldiberean. Non jaio zinen? Nongoa zara? Zein da zure erlijioa? Eta galdera bakoitzak bere lilura edo ikara zekarkion. Umetako ohiartzunak bapatean hortxe berriro, eta horri lotuta une txarren lurrina, baita ere. Nola egin aurre aspalditik itzalpean gorderik egon diren sentimentu hauei?

Otu zitzaion gure neska ausart honi, bidai bat altolatu behar zutela “nagusitan…” “nire herrira…eta hantxe erakutsi dizuet nire jatorria…”. “Bertan dut familia eta erraza izango zaigu non egon, non jan eta non lo egin…”., eta “neu izango naiz denon gidaria…!!”

Hori bai kontu dotorea; hori bai aberasgarria!! Kanpotik etorri arren, biotzean darama neska honek bere gurasoen herria!! Ez al da bere jatorri aldarrikatzeko modu maitagarri bat?

“Cuentapenas”-ak

– Kaixo! ¿Es el Cuentapenas?
– Ez, hemen ez dugu penarik kontatzen, baina nahi baduzu entzuteko prest gaude.

Egia esan behar badizugu, 116111 Telefonoan gaudenok, ez dakigu nola sortu den “Cuetapenas”deitzearen kontu xelebre hau. Ez dakigu talde konkretu baten gauza den, edo hainbat tokitara zabalduta dagoen horrela deitzearena. Kontuak kontu, nahiko sinpatikoa iruditzen zaigu.

Horrela ezagutzen gaituztenek, nonbait, islatzen dute nola ulertzen duten gure lana. Egia da bai, arazoak etabar entzutea dela gure lan honen zati nabarienetako bat. Ez da samurra eginkizun hau; nork entzun nekez izaten baitugu.

Maiek badute gai honi buruzko istorio polit bat. Kaixa edo saku txiki batetan gordeta edukitzen dituzten, egurrez eginiko eta kotoiz jantzitako, panpinak dira hemen kontatuko dizugun pasarte goxo honen protagonistak.

“Tristuraz goibelduta zaudenean, har ezazu panpintxo bat eskuetan eta konta iezaioazu barruan gordeta dituzun sekretu horiek. Gerora, den dena kontatu ostean, burko azpian gordeko duzu zure lagun berria hori. Goizean, izartzerakoan, barrua garden sentituko duzu, eta zure barru-iluntasuna oroitzapen txar bat baino ez da izango. Den dena, papin hauen magiagatik”. Ba al dakizu nola deitzen diren panpin hauek: “Cuentapenas”-ak

Ipuin honen berri izan genuenean, zalantzak sortu zitzaizkigun mexikarrak izango ote zirelakoan gure deilariak. Jejeje!!.Azken finean, panpin horien lanak eta gureak badute zerikusia, hau da: kezkak entzun, eta posible den neurrian, lasaitze bidean lagundu.

Neska-mutilok, “Cuentapenasak” hemen gaituzue esku bat botatzeko prest. Bitartean, Bejoin deizuela!!!

Krisi ekonomikoaren harira ezagututako istorio bat

Krisia. Pil-pilean dagoen hitza, eta berari lotuta hain ulergaitzak egiten zaizkigun hainbat eta hainbat hitz potolo, hau da: arrisku prima, birkapitalizazioa, sor publikoa etabar. Benetako zailtasunak baditugu nagusiok berba hauek ulertzerakoan, nolako nahasmena pilatuko ez zaizkie gure adingakoei hauelakoak entzuterakoan.

Kontuak kontu, gure gizartea bizitzen ari den egoera erabat latza da, zalantzarik gabe. Gehitzen ari den langabezi geldiezin honek beldurra dakar hainbat familiatara, askok hile bukaerara iristeko ezbaidaukate. Batetik, gurasoek han eta hemen dira lana bilatu nahirik eta bestetik txiki eta gazteak egoera ezengonkor horren lekuko. Adibidez, Unifezen ikerketa baten arabera, 2,2 milloi adingabe omen dira pobrezia egoeran bizi direnak Espanian egoera ekonomiko honen eraginez. Izugarria.

Baina era honetako datuen gibelean istorio pertsonalak daude. Egun batzuk direla, 16 urteko neska batek deitu zigun zerbitzura. Aspalditik lanik gabe duen aita eta 7 urteko ahizpa txikiarekin bizi da bera. Diru sarrerarik gabe, aitak etxetik kanpo orduak ematen ditu nolabaiteko lanen baten bila, eta gure deilaria bitartean txikiaren arduradun bihurtu da. Inguruan ez dauka inor erantzukizun horretan esku bat botatzeko moduan, eta guztiz akiturik dago lagunarteko bizitzarik egiteko aukerarik ez daukalako.

Adi entzun genion, barrua hustu zezan eta baita baloratu ere egiten ari zen lana. Nola ez bada, bere desioak ere aintzat hartu genizkion. Azkenik bion artean aztertu genituen izan litzakeen laguntza iturri batzuk, eta baita kontaktuan jarri ere aisialdiko talde batzuekin, bere ahizpa eraman zezan noizbehinka denbora libreko ekintza egokietara.

Argi gelditzen den bezala, gaztetxoek ere pairatzen dute krisiaren ezbeharrak, eta nahiz eta etxekook etxekoen babeslari nagusiak izan behar garen, nerabeek bai izaten dute beraien espazioaren beharra. Ulertzekoa.