Zeuk Esan – Zeuk Esan 116111

Kurtso berrirako ditudan helburuak

Urrian sartu berri gara. Egunak daramazkigu opor bukaeraz hitzegiten eta uste dut motibo nahiko dela hasieraz mintzatzeko. Zeren hasieraz, baina?

Ikasleentzako, sasoi hau urtearen hasiera bezain esanguratsua da, eta helburu berri eta desio dexenterekin hasten dira. Ez ala?

: Helburu berriak

116111-era deitu zigun neskato batek, aitortzen zuen urtero erortzen zela zepo berean; hau da: bururatzen zitzaizkion asmo “berri” batzuk, baina inon apuntatzeko ohiturarik ez zuenez, egunak pasatu hala, ahaztu egiten zitzaizkion asmo hoiek. Orduan, apuntatzera ohitu zen, baina honela ere ez zuen ezer aurreratzen, apuntatukoa begiratzea ahazten baizitzion. A zelako amarrua!!

Baina aspaldi -esaten zigun neskatoak- gaindututa omen zuen nahastura xelebre hori. Nolatan ba? Honela mintzatzen zen:

“Kontua da, beti direla berdinak eta denboraren eraginez kaskoan grabatuta geratu zaizkidala! Zeintzuk? Honako hauek:

– Etxeko lanak egunean eraman, asterketa bezperan itsumustuan ez ibiltzeko, edota asteburuak eta gauak lasaiago izateko.
-Ordutegi egokian lotaratu, atsedena hartu eta pilak kargatuta, kementsu, iratzartzeko.
– Janaria zaindu eta kirol pixkat ere egin. Ez utzi “bikini operazioa” udarako bakarrik.
– Gelako kaixen garbiketa egin, eta ez pilatu “zanbor” gehiegi.
– Maitemindu behingoz, baina oraingoan benetan eta ez zinemako mutil katxarro batekin”

Konturatzen bazarete, goiko zerrenda osoa obligazioekin eta ohiturekin lotuta dago, erabat. Sarritan, zaila egiten zaigu nahiak betetzea obligaziotik at, barne desiozko nahiak ez badaude, ezta?

Kontuak kontu, gure deilaria gogotsu zegoen kutsoa errotik eramateko eta itxaropentsu baita oraingoan nahiak ekintza bihurtzeko ere.

Ez dakit ulertzen diozuen neska hau. Bai ala?.

MUTIKOA ETA GIZONA

Trajedun gizon hark, meresitako atsedenaz gozatzea pentsatu zuen kostako herrixka batean. Autoen zarata, ordutegi itogarriak eta zentzu gabeko presak utzi nahi zituen atzean, zati baterako.

Herriko portura iritsi bezain laster, bere BMW-a aparkatu zuen eta baita gorbataren korapiloa askatu ere oinak lurrean jartzean. Apartamentura zioala entzun zuen lehengo aldiz bere exekutiboaren zapaten kirrika. Arin topatu zuen ateta. Atea irekita zegoen eta igogailurik ezezan bigarrenera igo beharrak amorrua eman zion.

Nekatuta sentitzen zen, abaildua. Lehiora irten eta itsasoa zeukan aurrez aurre. Ikusmen zabal eta zoragarria hark, lasaitu ez ezik, tristura sakona ekarri zion. Bere onera etortzea ez zitzaion batere samurra, eta ahaleginez gogoz baino gehiago, bere trajea kentzea erabaki zuen.

Kamiseta eta abarketa batzuk nahiko izango ziren testuingurura egokitu eta “MUTIKOA ETA GIZONA” irakurtzen jarraitu

Beldurtzen gintuen eguna heldu da!

Gogoratzen naiz, aspaldi sartu zitzaigun deia batez.Hartan, laguntza eskatu zigun 11 urteko neskato batek. Eva izena jarri diogu. Hilekoa jaitsi omen zitzaion lehenengo aldiz eta bazituen kexu eta zalantza batzuk, horren harira.

Klasean bera izan omen zen lehena kontu honetan, eta lotsa ikaragarria bizi izan zuen. Berehalako unean dutxan sartu zen txarto eta zikin sentitzen baitzen. Jota esperientziaren zurrubiloan.

Evak jakin nahi zuen bere sentsazio hura normala zen ala ez, zeren gertatutakoa gutxi izan balitzaio, ama pozarren hasi omen zitzaion algara betean “nire alaba egin da emakume!!!”deidarka, alabak berria eman zionean. Batetik amaren poza eta bestetik bere lotsa.

“Nor dago ondo, ni edo nire ama?”-esan zigun.

“Biok”-erantzun genion “Beldurtzen gintuen eguna heldu da!” irakurtzen jarraitu

Aitona-amonak

Resultado de imagen de abuelos

Aste honetako gure bloga aitona – amonen oroitzan irekitzen dugu. Bai, gurekin dauden familiako pertsona garrantzitsuenetarikoak direlako; haientzako omenalditxoa, beraz.

Aitona – amonenganako maitasuna eta errespetua bada gehienoi bateratzen gaituen sentimendua. Mundu honetako argitara murgiltzen garenetik aldamenean ditugu, bidea samurtuz, itsasargia amatatzen zaien unerarte

Familia izenari zentzua ematen diote eta guri abizena oparitu. Haiek ematen diguten lasaitasuna, entzuketa, konfidantza eta maitasuna paregabeak dira.

Nork ezagutzen zaitu aitona – amonak baino hobeto? Erraza, Inork!

Badira gure sekretuak hoberen ezkutatzen dituztenak, familiaren ohituren sortzaileak eta baita legatua helarazten digutenak ere. Denboran zehar gertatutako bitxikerien zerrenda dituzten bakarrak eta senideen bileretan bromatan dabiltzanak, gure gurasoekin gatazkatan gabiltzanean aurpegia ateratzen diguten defendatzaile amorratuak, aspertuak gaudenean kartetan jokatzera erakusten digutenak, benetan entzuten dutenak, etabar luzea. Beti gurekin.

Lewis Mumford-ek esan zuen moduan; “Belaunaldi bakoitza beren gurasoen kontra doa eta, aldiberean, aitona – amonen lagun egiten da”

Kontutan har dezagun , noizbait guri tokatu ahal zaigulako haien papera jorratzea, eta orain eredua ondoan izanda momentua dugu ikasteko.

Laburbilduz, gure heroi anonimoak maitatu, zaindu eta baloratu, ez baitira betirako.

Laguntasuna

“Adiskide-gabeko bizitza, auzo-gabeko heriotza” Esaera zaharra

Post-a irekitzen dugu gure bizitzan beharrezkoak zein garrantzitsuak diren pertsonen akorduan, nahiz eta askotan ez ditugun kontuan hartzen. Esaerak esaten duen moduan, “aukeratzen ditugun familia-partaideak dira lagunak “eta horregatik baloratu eta zaindu behar ditugu, honen luzapena baitira.

Adiskidetasunaz hitzegitean, baldintzarik gabeko zerbaitetan pentsatzen dugu. Gure egunerokotasunaren barnean daudenak, konfidantzazkoak eta gure interesen defendatzaile gogorrak, bizitzako bidai lagunak, une bikainen sortzaileak , etabar. Baina baita badira modu iheskorrean pasatzen direnak ere, zeure bizitzatik zerbait sorraraziz eta modu berean desagertzen direnak, hain zuzen.

Adiskedetasuna era askotara bizi daiteke, eta aniztasun horretan, guztiak dirudite berezian berezieanak. Zure maskotarekin duzunetik hasita, mugak gainditzen duten lagun arteko adiskidetasunerarte, denborarekin indartzen joan ohi direnak.

Zeuk Esan zerbitzuan, adingabekoekin eta nerabeekin lan egin ohi dugu eta hauek kontu honi izugarrizko garrantzia ematen die. Antzekotasunak dituzten pertsonen talde batean sartuta egotea, erabat funtsezkoa zaie heldutasunean jorratuko duten rolak garatzeko

Baina inportanteagoa da lagun onak izatea. Adiskidetasun sentimendua txikitatik aurkitzen da. Haur-eskoletan, parkean edota familiako beste haurrekin. Laster lagunak aukeratzen jakiten dugu, bereizten gure ondoan nahi ditugun pertsonak eta nahi ez ditugunak.

Batzuetan, bat-batean topo egiten dugu bizitzaren bidaian lagunduko diguten adiskideekin eta hau bada baloratu beharreko oparia.

Esaera zaharrak dioen moduan: “Lagun bat daukanak altxor bat du”. Beraz, zorionak guztioi, Aberatsak gara!!!

Ez baduzu deitu inoiz ez “ cuentapenas”en telefonora ez zara izan umea”

-Jajaja.benetan ez duzula inoiz deitu 116111ra txantxetan??

Egia da bai, Euskadiko adingabe askok noizbait deitu dutela Zeuk Esan zerbitzura txantxetan; linea betetzen beste batzuentzan. Baina askoz gehiagok zalantzaren bat edo beste izanda, . arazoren bat konpartitu behar izan dutenean, nora joan jakin ez dutenean, ikastetxean edota lagunekin arazo bat izan eta gero, etxeko harremanekin kezkatuak daudenean, etabar, deitu digute.

Baita heldu askok ere. Besteak beste, gurasoak edota adingabeekin harremanak edo ezagutza duten persona kexkatuak ere izan ditugu deilari.

Zerbitzua dohakoa eta anonimoa da. Psikologia eta gizarte zerbitzuetako profesionalak kudeatzen dute, eguneroko bizitzan sortzen diren zalantzetarako informazioa, eta aholkularitza emanez.

Zertan ari garen zehatz mehatz? Besteak beste, honako kontuetan aritzen gara: Berdinen arteko arazoak bideratzen ditugu, eskolan sortzen diren erlazio arazoetan ere saiatzen gara laguntza ematen, etxeko harremanetako iskanbiletan, babesgabeziaren zalantzen harira, etabar luzea.

Egoera larriak sumatzen ditugunean, dagokion erakundeetara jotzen dugu. Guretzak familia, hezkuntza zerbitzuak eta gizarte zerbitzuak , besteak beste, auzo lana egiteko asmotan, bide lagunak ditugu.

Ordutegi zabala daukagu. Lan egunetan goizeko 9etatik gaueko 9ak arte. Eta asteburuetan eta jai egunetan, goizeko 12etatik arratsaldeko 8ak arte.

Kontutan har ezazu!! Adingabekoa bazara edo adingabeko batekin kezkatua bazaude, edo zalantzaren bat badaukazu, 116111era deitu!!!

Beste aldean gauden profesionalok entzungo zaitugu, ondo ederto!!!

Zeuk esan…..egun on!!!

Lagun ona

Gaur jaso dugu bene-benetako dei zoragarria bat, hainbat txatxaren bitartean.

Hamalau urteko neska bat izan da gure 116111 telefono zenbakia markatu duena. Kezkatuta agertu zaigu bere lagun baten arazoak direla eta. Antza lagun horrek ez du ea ezer jaten; erabat ahul eta argal dago aspaldi, baina bere burua lodi ikusten du. Gure deilariak uste du bere laguna anorexiaz jota egon daitekeela.

Biak doaz ikastetxe batera eta bertako irakaslegoa arduratuta dago lagunagatik. Egin behar den modura, ipini dira harremanetan neskaren gurasoekin eta ematen du laster sendagilearengana eramango dutela laguntza emateko.

Baina gure deilaria zerbait gehiago egin beharrean dago eta ez daki zer. Esan diogu nahiko egiten dagoela eta lagunaren ondoan egotea dela egin dezaken gauzarik hoberena. Gurasoek eta sendagileek emango diote behar duen babesa eta laguntza,baina lagun baten berotasuna ezinbestekoa egingo zaio trantze horretan.

Gure laguntza izango du deilari honek nahi duen guztirako. Honelako gazteak zaindu beharrak daude eta. Horregatik ba, pozik gaude honelako deia pozgarriak baitira.

Argazkia Flickr (CC)-tik

Maitemintzea Eta Bere Gauzatxoak

Zer moduz aratusteak?

Ni herririk herri nabil, festarik festa eta loraz lora, lagun artean diogun bezala.

Ez dakit zer gertatzen zaidan azken aldian; benetan gustuko dudan norbait aurkitu dudala pentsatzen dudanean, denbora bat igaro eta hasierako emozio hura desagertzen dela sumatzen dut. Beste pertsona bat ezagutu eta berriz hasten zaizkit kilimak urdailean…eta beste denboraldi bat pertsona berri hau burutik ezin kendurik. Lagunek kapritxoa besterik ez dela esaten didate, baina nik ez dut hala sentitzen.

Koadrilan ere ez daude hitz egiteko moduan, egia esan. Lagun batek bikotez aldatzen du astero, eta, beste bat ezin erabakita dabil hainbaten artean. “Maitemintzea Eta Bere Gauzatxoak” irakurtzen jarraitu

Urduri, lagunaren lasaitasun susmagarriaren eraginez

Joan den astean kontsulta berezi bat jaso genuen gure 116111 telefono zenbakian. Maria deituko diogu deia egin zigun neskato nerabeari. Bera, erabat urduri zegoen eta lagun batek, egunak arinago, esan zion kontu batekin hasi zen. Lagun hark esan zion, nola inguru hurbileko gizonezko bat “eskua sartzen saiatu zitzaiola”, nahiz eta askenik lortu zuen alde egitea, “beste barik”.

Dirudienez, lagunak ez omen zion eman aparteko garrantziarik gertatutakoari. Aldiz, Mariak ezin zuen utzi pentsatzea lagunak kontatutakoaz, eta horren harira deitu zigun aholku eske.

Mariaren deia adibide ona dugu, nagusien blogego azkenengo postean aipatutako “angustia”k, inguruan duen eragina nolakoa den hobeto ulertzeko. Nahiz eta berari ez zitzaion gertatu ezer, lagunak kontatutakoa erabat mehatxugarria iruditu zitzaion, eta baita barrenean urduritasun bitxia sortu ere.

Adi entzun eta lasaiaraztea izan zen hastapeneko lana, Mariarekin. Laguna nahiko trankil zegoenez, berarekin hitzegitea aholkatu ziogun. Asken finean, ondo etorriko zitzaion Mariaren preokupazioaren lekukotasuna, eta baita haren ikuspegia ere. Horrelako kontuak ez dira, inolaz ere, ahuntzaren gauerdiko eztula, eta gaur norberari gertatzen zaiona, bihar beste bati gerta dakioke, are gehiego neurririk hartzen ez bada.

Ohitura dugun modura, lagurari luzatzeko konbidapena zeuk esan 116111-era deitzeko, kontu hori guztia lasai tratatzeko, esan genion gure deilari Mariari. Zeresanik ez, komenigarria izan ohi da honelako gertakariak direnean, inguruko nagusi baten babesa eta laguntza aurkitzea.

Luzaroan mintzatu ostean, lasaitu ederra hartu zuen Mariak. Zeharo konbentzituta lagunarekin hizketalditxo bat izateko, agurtu genuen. Oraindik ez digute bueltatu deia, baina badakigu ongi bideratuta utzi genuela kontua.

Gure hobe beharrez egiten omen dute

Hemen uzten dizuet gure lagun batek oparitu digun hausnarketa baten testigantza. Ez dakit zer iritsi izango duzuen irakurri ostean. Dena dela, ematen du edozeni gerta liezaiokeen kontua dela.

“Dardarka daukak familia. Batzuetan gustatuko litzaidake nire gurasoek ez balira ezertaz enteratuko; ez irratirik, ez telebistarik, ez egunkaririk, ez ezer…Behintzat oporraldian. Gauez irteten bagara festara, egundoko matraka entzutea tokatzen zaigu beti.

Ikaratan bizi dira, zerbait itsusia gertatuko ote zaigunaren beldurrak ez die lorik egiten ere uzten. Eta noski, gu gara beraien paranoien pagano bakarrak…Guk ez diegu gugatik sufritzera derrigortzen, kontxo!!! Beti hegoak mozten, euren ikaren aitzakiaz…!!!

Baina, amorrua alde batera uzten dudanean, bapatean ohartzen naiz gurasoen izua ez dela tontakeria hutsa. Joe…ematen du geroago eta eraso gehiago daudela; batez ere, eraso sexistak .Kalea gauez ez da tokirik seguruena, eta horregatik irteten garenean kontzertu batera edo ligatzera, taldean ibiltzea dugu irtenbide bakarra, badaezpada noski. Zu…gurasoen matrakak batetik eta kalean ikaraz ibili beharrak bestetik, izugarrizko ernegua sotzen dit!!

Jakin badakit, beste toki batzuetan askoz ere gehiago sufritzen dutela gurekin alderatuz, eta baita sarritan arrazoirik gabe kexatzen garela ere. Dena dugula. Konforme, ados!!Baina errebelatu egiten naiz honelako biolentziaren aurrean! Ezin dut ulertu zergatik, eta gainera erasoaldia horiek guztiak., gurasoei ematen die arrazoia”